هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
پنجشنبه 11 ارديبهشت 1404 22:59 ساعت
شناسه خبر : 384666
آخرالزمان در آینه واقعیت؛
ظهور منجی، رویای مشترک بشر/ نگاهی به باورهای آخرالزمان در ادیان مختلف
این مفاهیم در بسیاری از ادیان و باورهای مختلف جهان، نشانه‌ای از امید به دگرگونی و بازسازی جهانی بهتر و عادلانه‌تر است که در آن اصول اخلاقی و انسانی بر شر و فساد غلبه خواهند کرد.
گروه فرهنگ-رجانیوز: تقریباً همه کسانی که در زمینه آخرالزمان مطالعه دارند، اتفاق نظر دارند که تمامی اقوام جهان در انتظار یک آینده روشن برای بشر و چشم‌به‌راه ظهور یک رهبر بزرگ هستند که هر قوم او را به نامی خاص می‌شناسد؛ اما در اوصاف کلی و اصول برنامه‌های انقلابی او اتفاق‌نظر دارند. همان‌طور که پیشتر گفته شد، انسان فطرتاً آینده بشر را روشن می‌داند و علاوه بر فطرت، سیر تکاملی جامعه نیز بر این امر دلالت دارد. افزون بر این، نشانه‌های بسیار فراوانی در کتب ادیان آسمانی و مذاهب هندی و شرقی بر روشن بودن آینده جهان دلالت دارد.
به همین خاطر، برخلاف آنچه ممکن است برخی پندارند، اعتقاد به ظهور یک نجات‌دهنده بزرگ که به مرهم‌نهادن بر دردهای انسان‌ها و تحقق آینده‌ای روشن برای جهان مشغول شود، تنها مختص مسلمانان یا حتی مذاهب شرقی نیست. بلکه اسناد و مدارک موجود نشان می‌دهند که این باور، اعتقادی عمومی و دیرینه در میان اقوام و مذاهب مختلف در شرق و غرب بوده است که این خود گواهی است بر فطری بودن این موضوع. گرچه در برخی از مذاهب مانند اسلام تأکید بیشتری بر آن شده است.
در آموزه‌های زرتشتی، آخرالزمان به عنوان یک دوره تحول و بازسازی جهان مطرح می‌شود که در آن اهریمن شکست خواهد خورد و جهان به حالت ایده‌آل خود بازخواهد گشت. این دوره در «گات‌ها» (کتب مقدس زرتشتی) و دیگر متون دینی زرتشتی ذکر شده است. طبق این باور، در پایان جهان، انسان‌ها در «فره‌وردین یشت» (آخرین یشت) به بازسازی و تکامل خواهند رسید. در این دوران، «سوشیانت»، نجات‌دهنده‌ای که در آخرالزمان ظهور خواهد کرد، همراه با پیروان خود بر اهریمن غلبه کرده و جهان را از فساد و شر پاک خواهد کرد. در این دوره، مرگ از میان می‌رود و همه انسان‌ها به زندگی جاویدان خواهند رسید. این دگرگونی نهایی نماد پیروزی خیر بر شر است.
در مسیحیت، آخرالزمان مجموعه‌ای از رویدادهاست که در آن پایان تاریخ بشر و بازگشت مسیح به زمین اتفاق خواهد افتاد. این باور عمدتاً بر اساس کتاب «مکاشفه یوحنا» (آخرین کتاب عهد جدید) شکل گرفته است. در این کتاب، یوحنا نبوت‌هایی از ظهور دجال، جنگ‌های عظیم، رستاخیز مردگان و داوری نهایی آورده است. مسیحیان بر این باورند که پس از وقوع این رویدادها، مسیح بازخواهد گشت تا پادشاهی خداوند را برقرار کرده و عدالت را در جهان برقرار سازد. در کنار این، روایات مختلف از انجیل‌های دیگر و نامه‌های پولس نیز به وقوع آخرالزمان اشاره دارند. این مفاهیم در سنت‌های مختلف مسیحی تفسیرهایی متفاوت دارند، اما نقطه مشترک همه آن‌ها بازگشت مسیح و تحقق کامل ملکوت خداوند است.
در یهودیت، مفهوم آخرالزمان به دوره‌ای اشاره دارد که در آن خداوند به وعده‌های خود عمل کرده و دنیای جدیدی را به ارمغان می‌آورد. این دوره با ظهور مسیحای یهودی (مشیاح) آغاز می‌شود که از نسل داوود خواهد بود و جهان را به دوران صلح و عدالت هدایت خواهد کرد. در این دوران، معابد بازسازی می‌شوند و مردم به یکتاپرستی ایمان آورده و صلح را برقرار خواهند ساخت.
در ادیان هندی، مفهوم آخرالزمان به فرآیندی چرخه‌ای به نام «کالپا» یا دوران‌های کیهانی اشاره دارد. طبق آیین هندو، جهان به چهار دوره تقسیم شده است: ساتیا یوگا، تریتا یوگا، دواپار یوگا و کالی یوگا. کالی یوگا، که هم‌اکنون در آن زندگی می‌کنیم، دوران فساد و تاریکی است. طبق باورهای هندو، این دوره پایان خواهد یافت هنگامی که شخصیت‌های اساطیری چون «ویشنو» ظهور کرده و جهان را از فساد نجات دهند تا دوران جدیدی از عدالت و نیکی آغاز گردد.
در آیین بودایی، مفهومی مشابه به «آخرالزمان» وجود دارد که در آن فردی در دوران تاریکی ظهور خواهد کرد و جهان را از رنج‌ها رهایی خواهد بخشید. بر اساس آموزه‌های بودایی، در هر دوره زمانی خواهد رسید که انسان‌ها از راه راست منحرف خواهند شد. در آن زمان، «ماتریا» ظهور خواهد کرد و تعالیم جدیدی از روشنگری و رهایی از رنج‌ها را به جهان خواهد آورد. ظهور ماتریا نشانه بازگشت به حقیقت و پایان دوره‌های تاریکی است.
همچنین در برخی از آموزه‌های شرق آسیا، به طور نمادین از نابودی نظم کنونی و بازسازی جهان در آینده سخن گفته می‌شود. این دیدگاه بیشتر در متون «سوتره‌ها» و ترجمه‌های چینی یافت می‌شود که پیش‌بینی می‌کنند دوران جدیدی از آرامش و آگاهی جهانی خواهد رسید.
در مجموع، این مفاهیم در بسیاری از ادیان و باورهای مختلف جهان، نشانه‌ای از امید به دگرگونی و بازسازی جهانی بهتر و عادلانه‌تر است که در آن اصول اخلاقی و انسانی بر شر و فساد غلبه خواهند کرد.
انتهای پیام/
