هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
چهارشنبه 12 آذر 1404 17:45 ساعت
شناسه خبر : 387578
مهدی آذرپندار
رزومه سازی به نفع سینمای زیرزمینی
این روزها عده ای منتقد جشنواره جهانی فجرند که چرا هیچ خبری از این جشنواره و شور و حال آن در رسانه ها نیست؟ نگارنده هم میخواستم در این مورد چیزی بنویسم که ناگهان با اظهارات محمد اطبایی -یکی از قدیمی ترین چهره های حوزه بین الملل سینمای ایران- مواجه شدم.
ایشان در خلال جلسه ای با عنوان «راهکارهای جذب مخاطب خارجی برای سینمای ایران»که به همت معاونت توسعه فناوری و مطالعات سازمان سینمایی برگزار میشد، از پایان دوران سینمای رسمی ایران در حوزه بین الملل خبر داده و گفته بود: «تا سال قبل، ۹۹درصد حضور سینمای ایران در خارج از کشور با فیلمهای زیرزمینی بوده است. در این مورد مشکل اصلی، نگاه ایدئولوژیک حاکمیت به سینما و این شیوه مارکسیستیِ شکست خورده است و مادامی که هنر را ابزاری برای بیان و حرفهای ایدئولوژیک میدانیم نه به نتیجه مطلوب میرسیم، نه اکرانی خارجی از کشور خواهیم داشت و نه دیگر موفقیت جشنوارهای به دست میآوریم.»
البته غرض پاسخ دادن به اظهارات جناب اطبایی نیست؛ که در این صورت کافی بود فقط کمی در مورد فرم و میزان ایدئولوژیک بودن «یک تصادف ساده»(جعفر پناهی) به عنوان پرافتخارترین محصول سینمای زیرزمینی ایران، گپ بزنیم تا خود ایشان هم قانع شوند. به ویژه که در این ایام و در جامعه ای که بر سر کوچکترین موضوعات هم دوقطبی شکل میگیرد، به واسطه انتشار نسخه ای از این فیلم در فضای مجازی، به طرز عجیبی شاهد یک اتحاد و اجماع بر سر فاجعه بودن این فیلم و سیاسی بودن نخل طلایش هستیم!
اما راستش آنچه برایم در این خبر موضوعیت پیدا کرد و موجب حیرتم شد، میزبانی سازمان سینمایی در این جلسه و دعوت از جناب اطبایی به عنوان منتقد مهمان جلسه بود که در اظهاراتش تماما به تحقیر سینمای رسمی و تمجید سینمای زیرزمینی پرداخت. به ویژه که اخیرا در این فکر بودم چرا سازمان سینمایی در مورد پایان بایکوت چندساله سینمای ایران در جشنواره های رده الف جهانی که متاثر از حوادث سال ۱۴۰۱ و تحت تاثیر تحرکات گروهکی به نام فیلمسازان مستقل آغاز شد و امسال به طور کامل این بایکوت شکست، کار رسانه ای نمیکند و از این موفقیت سینمای ایران و شکست طرف مقابل جریان نمیسازد؟ که ناگهان این خبر منتشر شد و دیدم دوستان ناخواسته مشغول پاس گل دادن به دشمنان خونی سینمای ایران هستند!
البته برای آنکه ادعای پایان بایکوت سینمای ایران در سال ۲۰۲۵ میلادی، ادعای گزافه به نظر نرسد، خوب است بدانید که امسال فیلم های ایرانی به طرز بی سابقه ای هم در سینمای بلند، هم در مستند و فیلم کوتاه و هم در انیمیشن حضور در مهم ترین رویدادهای بین المللی را توامان تجربه و جوایز مهمی هم کسب نمودند. از اسکار انیمیشن «زیر سایه سرو» (حسین ملایمی، شیرین سوهانی) به تهیه کنندگی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که برای اولین بار اتفاق می افتاد تا حضور در کن با فیلم «زن و بچه» (به کارگردانی سعید روستایی که هم پروانه ساخت داشته و هم بدون هیچ گونه مشکلی اکران عمومی شد)، ایضا حضور در جشنواره «کلرمون» به عنوان معتبرترین جشنواره فیلم کوتاه دنیا با فیلم کوتاه «کانکس» (به کارگردانی دینا رضایی که در فیلم کوتاه تهران امسال با حضور خود کارگردان بدون هیچ مشکلی به نمایش درآمد) و نهایتا همین چند روز پیش، دریافت جایزه بهترین فیلم «ایدفا» به عنوان معتبرترین جشنواره مستند دنیا برای مستند «روباه و ماه صورتی» (به کارگردانی مهرداد اسکویی که احتمال زیاد در جشنواره حقیقت امسال به نمایش درخواهد آمد) فیلم هایی که هیچ کدام مصداق سینمای زیرزمینی به شمار نمی.روند.
طبعا انتظار میرفت در این واپسین روزهای سال میلادی ۲۰۲۵ و همزمان با برگزاری جشنواره جهانی فجر، به شکست این تحریم چندساله و در عوض توفیقات بسیار مهم سینمای ایران در این یکسال، به عنوان یک دستاورد از سوی سازمان سینمایی اشاره میشد، اما دریغ از یک خبر ساده! گویی که مسئولان ارشد سازمان که خود از دست اندرکاران حوزه بین الملل سینمای ایران در سالهای گذشته بوده اند، در عین ناباوری احتمالا خودشان هم در جریان این توفیقات بین المللی سینمای ایران نیستند!
اینها را گفتم تا به برادرانم در سازمان سینمایی که همگی از همکاران و رفقای دوره قبل هستند، یادآوری کنم درگیر شدن به برگزاری جشنواره ها برای ترمیم چهره بین المللی سینمای ایران اتفاق مبارکی است، اما اینکه با دست خودمان دستاوردهای سینمای ایران در حوزه بین الملل را آن هم در یکی از موفق ترین سالهای سینمای ایران، در رسانه ها تخریب کنیم و با تریبون دادن به ورشکسته ها و تولید گزاره دروغ از برتری ۹۹درصدی، برای سینمای زیرزمینی رزومه بسازیم، کمی عجیب است. کاش اگر اعتماد به نفس دفاع از این سینما را نداریم، لااقل به تخریب کنندگانش تریبون ندهیم.
