هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
جمعه 30 آبان 1404 08:52 ساعت
شناسه خبر : 387302
عقب‌نشینی ظاهری ایران ممکن است به اشتباه به معنای فاصله گرفتن از کنش رادیکال علیه استبداد آمریکا تعبیر شود. در این میان، سفرهای سطح بالا ـ به‌ویژه حضور مجدد وزیر خارجه یا مقامات ارشد دولت در پایتخت ونزوئلا ـ می‌تواند در بازسازی آن پیام اعتماد نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کند.
گروه بین‌الملل-رجانیوز: طبق تجربیات تاریخی و علم روابط بین‌الملل، در یک نظم بین‌المللی در حال گذار، اقدامات بازیگران صحنه بین‌الملل ضریب بیشتری می‌گیرد و تاثیرات مهمی بر نقش کشور مد نظر، در نظم بین‌المللی آینده خواهد داشت. برای مثال، بلوک‌بندی‌های آینده، متحدان و دشمنان و تمامی مناسبات‌های نظم آینده، با توجه به کنش‌های کشورها در واپسین سال‌های نظم بین‌المللی قدیمی صورت می‌گیرد.
اما دستگاه دیپلماسی ایران، با اینکه می‌تواند با کوچک‌ترین کنش سیاسی در سیاست خارجی پیامی بزرگ مخابره کند، در روزهایی که محور مقاومت و متحدان سیاسی و اقتصادی ایران تحت فشار شدید و همه‌جانبه‌ی غرب قرار دارند، تصمیم به بازگرداندن خانواده‌های دیپلمات‌های ایرانی از ونزوئلا به تهران گرفته است.
ونزوئلا، یکی از معدود کشورهایی است که طی سالیان اخیر با وجود تحریم‌های گسترده، استقلال سیاسی خود را حفظ کرده و در مقابل تمامیت‌خواهی آمریکایی ایستاده است. در این میان، اقدام اخیر وزارت خارجه ایران در بازگرداندن خانواده دیپلمات‌های ایرانی از کاراکاس، از آن دست اقداماتی محسوب می‌شود که به ظاهر بی‌تاثیر اما عمیقا مخرب و ساده‌لوحانه است. رویکردی که وضوحا بر تفکرات یک‌جانبه‌گرایانه‌ی دولت‌های گذشته‌ی اصلاح‌طلب تکیه دارد. این رویکرد همیشه در بزنگاه‌های مهم، مصلحت و محافظه‌کاری را به عمل جدی و موثر ترجیح می‌دهد و سیاست خارجی کشور را «عقیم سیاسی» می‌کند.
در شرایطی که روسیه، چین و ترکیه طی یک ماه گذشته سه نمایشگاه بزرگ تجاری در ونزوئلا برگزار کرده‌اند و هواپیماهای ترابری نظامی همچنان میان کشورهای متحد در تردد هستند، انتظار می‌رفت تهران هم با حفظ حضور میدانی دیپلمات‌هایش، پیام ثبات را منتقل کند. ادامه سفر توریست‌های روسی به کاراکاس، برگزاری نشست‌های اقتصادی و سیاسی، و افزایش رفت‌وآمدهای دیپلماتیک کشورهای شرقی، همگی نشانه‌ای هستند از اینکه صحنه آمریکای لاتین نه تنها ترک نشده، بلکه به میدان رقابت و تقابل بلوک شرق با غرب تبدیل شده است. در این میان، عقب‌نشینی نمادین در قالب بازگرداندن خانواده‌ها، ولو به‌ظاهر مصلحت‌جویانه، می‌تواند پالس دلسردکننده‌ای برای کشورهای متحد ایران (علی‌الخصوص ونزوئلا) بازتاب دهد.
سیاست خارجی ایران از دوران انقلاب تا امروز بر اصل حمایت از مظلومان در روزهای سخت بنا شده است. این اصل نه‌تنها وجهه اخلاقی و انقلابی جمهوری اسلامی را تثبیت کرده، بلکه پرستیژ ارزشمندی در عرصه بین‌الملل برای ایران ایجاد کرده است. کشورهایی که طی دهه‌ها با اعتماد به این رویکرد، در کنار ایران ایستاده‌اند، انتظار دارند همین سنت ادامه یابد؛ حتی اگر فشارها بیش از گذشته باشد. ونزوئلا جزو همین کشورهاست؛ کشوری که در سخت‌ترین روزهای تحریم نفتی ایران، با زبان صریح در مجامع بین‌المللی از تهران دفاع کرد و هزینه این حمایت را نیز پرداخت. اکنون نوبت ایران است که وفاداری راهبردی خود را بار دیگر در میدان عمل نشان دهد.
جهان امروز بیش از هر زمان دیگری به نشانه‌ها حساس است. یک پرواز نظامی-سیاسی یا لغو آن، یک دیدار سیاسی یا تعویق حضور طرفین، پیام‌هایی دارد که فراتر از ظاهرشان تأثیر می‌گذارند. وقتی روس‌ها بدون وقفه سفرهای توریستی و نمایشگاه‌های تجاری‌شان را در کاراکاس ادامه می‌دهند، عقب‌نشینی ظاهری ایران ممکن است به اشتباه به معنای فاصله گرفتن از کنش رادیکال علیه استبداد آمریکا تعبیر شود. در این میان، سفرهای سطح بالا ـ به‌ویژه حضور مجدد وزیر خارجه یا مقامات ارشد دولت در پایتخت ونزوئلا ـ می‌تواند در بازسازی آن پیام اعتماد نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کند.
انتهای پیام/
