هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
پنجشنبه 2 مرداد 1404 23:15 ساعت
شناسه خبر : 385839
این رویکرد منفعلانه، این پیام خطرناک را به دشمن مخابره می‌کند که می‌توان با فشار و تهدید، ایران را وادار به پذیرش تعهداتی کرد که هیچ منفعتی برای ملت در پی ندارد.
گروه بین‌الملل-رجانیوز: روز سه‌شنبه کاخ سفید رسماً اعلام کرد که از یونسکو، بازوی آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، خارج می‌شود. تامی بروس، سخنگوی وزارت خارجه ایالات متحده، ضمن اعلام این خبر، دلیل این تصمیم را مغایرتِ ادامه حضور این کشور در یونسکو با منافع ملی آمریکا و برنامه کلی «اول آمریکا» (America First) دونالد ترامپ خواند. همچنین، «جانبداری علیه اسرائیل» به عنوان یکی دیگر از دلایل اصلی خروج آمریکا از این نهاد بین‌المللی عنوان شده است.
نکته بسیار آموزنده و قابل تأمل در این تصمیم دولت ترامپ برای مسئولان ایرانی، درک مفهوم واقعی «اولویت منافع ملی» بر پایبندی به عرف و شئونات بین‌المللیِ غیرمؤثر است. ایالات متحده که خود از اعضای مؤسس سازمان ملل و میزبان دفتر مرکزی آن است، در نقطه‌ای که عضویت در یکی از نهادهای تابعه آن را مغایر با مصالح ملی و ایدئولوژیک خود (در اینجا، حمایت بی‌قید و شرط از صهیونیسم) می‌بیند، بدون تردید به این حضور پایان می‌دهد. جالب آنکه این تصمیم در قبال یونسکو گرفته شده است؛ سازمانی که در مقایسه با بسیاری از نهادهای بین‌المللی دیگر، عموماً عملکرد سیاسی و جانبدارانه‌ی کمتری داشته و بیشتر بر وجوه فرهنگی و علمی متمرکز است. با این حال، حتی همین سطح از استقلال نیز برای آمریکا قابل تحمل نیست.
اما رویکرد دولت‌مردان امروز ایران در قبال منافع و عزت ملی، مسیری کاملاً متفاوت را طی می‌کند. مسئولان دولت چهاردهم، علی‌رغم عهدشکنی‌های مکرر و اثبات‌شده‌ی طرف‌های غربی در موضوعاتی حیاتی نظیر برجام، فعال‌سازی مکانیسم ماشه و انتشار گزارش‌های مغرضانه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، همچنان خود را به شکل حیرت‌آوری ملزم به تداوم اجرای تعهدات یک‌طرفه و عملاً بلااعتبار می‌دانند. اوج این استاندارد دوگانه و قانون‌شکنی در پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) نمایان می‌شود؛ جایی که آمریکا، به عنوان یکی از اعضای اصلی این پیمان، با وقاحت تمام به تأسیسات هسته‌ای یک عضو دیگر یعنی ایران حمله نظامی می‌کند اما دولت ایران کماکان به تعهدات خود در این معاهده‌ی بی‌اعتبار شده پایبند می‌ماند.
در واقع، پرسش اساسی این است: چرا زمانی که آمریکا در برخورد با نهادهای دست‌ساخته‌ی خود و متحدانش، بر سر منافع ملی‌اش کوچک‌ترین مماشاتی نمی‌کند و حتی به خود اجازه حمله نظامی به تأسیسات هسته‌ای یک کشور عضو NPT را می‌دهد، دولت ایران خود را ملزم به رعایت قواعدی می‌داند که در تمام این سال‌ها نه تنها سودی برای کشور نداشته، بلکه در نهایت مانع از تحمیل جنگ و تجاوز به خاک جمهوری اسلامی نیز نشده است؟
این رویکرد منفعلانه، این پیام خطرناک را به دشمن مخابره می‌کند که می‌توان با فشار و تهدید، ایران را وادار به پذیرش تعهداتی کرد که هیچ منفعتی برای ملت در پی ندارد. وقت آن است که دولت ایران، استیفای حقوق ملی را حتی اگر شده از دشمن خود بیاموزد و درک کند که عزت و امنیت کشور، تنها با یک دیپلماسی فعال، متکی به قدرت داخلی و اولویت‌دهی به منافع ملی تأمین می‌شود، نه با پایبندی یک‌جانبه به معاهداتی که طرف مقابل، هر زمان که اراده کند، آن‌ها را زیر پا می‌گذارد.
انتهای پیام/
