آشنایی با سیره امام حسن علیه السلام

شخصیت امام حسن (ع):

امام حسن (ع) از شخصیت های با فضیلت و بخشنده بودند. در ادامه مباحثی پیرامون شخصیت نورانی کریم اهل بیت امام حسن (ع) برای آشنایی شما بیان می کنیم. و همچنین معرفی سامانه ایمانور را برای کسب اطلاعات شما معرفی می کنیم.

                 امام حسن (ع)

آشنایی با شخصیت والای امام حسن (ع):

حضرت امام حسن مجتبی فرزند امام علی اولین امام شیعیان و حضرت فاطمه دختر گرامی پیامبر اسلام می باشد. امام حسن (ع) دومین امام شیعیان اند که در  نیمه ماه رمضان سال سوم هجری در مدینه دیده به جهان گشودند.

نیمه ماه رمضان بود که خانه علی (ع) و فاطمه (س) به برکت تولد کودکی با فضیلت عطرآگین شد.

حضرت فاطمه(س) در هنگام تولد اولین کودک خود دوازدهمین بهار زندگیش را سپری می کرد و این اولین کودک پر برکت آنها بود.

رسول خدا(ص) به واسطه وحی که از جانب خداوند دریافت کرده بود نام کودک را حسن نهاد.

امام حسن (ع) 7 سال از زندگی خود را در آغوش پر از مهر و محبت رسول خدا (ص) گذرانده و بعد از رحلت رسول خدا و مادر بزرگوارش تحت تربیت امام علی (ع) قرار گرفت.

در رابطه با اخلاق امام حسن (ع) او را مانند جد بزرگوارش توصیف کرده اند.

از لحاظ کمالات انسانی این امام به مانند پدر و جد بزرگوارش نمونه بود.

در سرشت امام نشانه های بزرگی و انسانیت موج می زد. با تمام شان و منزلتی که برای ایشان نقل شده نهایت تواضع را نیز داشتند.

ایشان شبیه‌ترین مردم به رسول خدا(ص) در خلق و خوی بود.

حدیثی از پیامبر (ص) نقل شده است که خطاب به امام حسن (ع) فرموده اند:‌ای حسن، تو از جهت آفرینش (صورت) و اخلاق (سیرت و رفتار) شبیه من هستی.(مجلسی،بحارالانوار،ج 43،ص 294)

ایشان یکی از اصحاب کساء می باشند که آیه تطهیر در شان شان نازل شده است. در واقع این آیه فضیلتی بزرگ برای امام حسن (ع) و سایر اهل بیت(ع) می باشد.

با توجه به روایات متعدد ایشان بسیار بخشنده و باگذشت بودند. امام حسن (ع) را کریم اهل بیت نام نهاده اند.

بنابر حدیثی امام حسن (ع) از زبان اهل بیت عابدترین،زاهدترین و با فضیلت ترین مردم زمان خود بودند.(امالی صدوق،ص 244:عده الداعی،ص 139)

زندگی امام حسن (ع) از کودکی تا شهادت:

امام حسن (ع) 7 سال از زندگی خود را در آغوش پر از مهر و محبت رسول خدا (ص) گذرانده و بعد از رحلت رسول خدا و مادر بزرگوارش کودکی اش را تحت تربیت امام علی (ع) قرار گرفت.

امام حسن (ع) بعد از پیامبر (ص) شاهد حوادث و رخدادهایی در زمان سه خلیفه نخست و شاهد یک تنازع های سرد و پنهان بین اهل بیت و خلفا بود و در این بین  تلاش های زیادی برای توسعه و آموزش آموزه های دینی داشتند.

امام حسن (ع) در سن 27 سالگی بعد از به شهادت رسیدن پدر بزرگوارش به امر خدا و بنابر وصیت پدر به امامت رسید.

و اداره امور مسلمانان را بر عهده گرفت. ایشان نیز مانند پدر بزرگوارش عدالت را سرلوحه کارهای خود قرار داده بود و دفاع از مظلومان از اهداف ایشان بود.

بعد از شهادت امام علی (ع) مردم برای بیعت با امام حسن (ع) روی آوردند. اما مدتی نگذشت که دسته دسته از همین افراد فریب خوردند و و به بیعت خود پشت پا زدند.

در همین زمان بود که دشمنی معاویه آشکارا خود را نشان داد. معاویه در آغاز به نیت خونخواهی از عثمان دشمنی خود را شروع کرد اما مدتی بعد به دشمنی آشکار با امام برخواست.

بر اساس گزارشات ثبت شده امام حسن (ع) تا چندین روز بعد از شهادت پدر گرامی اش و بیعت مردم نسبت به صلح و یا جنگ هیچ گونه اقدامی انجام ندادند.

                       امام حسن (ع)

با توجه به شرایط پیش آمده و برانگیخته شدن مردم علیه امام توسط معاویه و گماشتن جاسوسان و همچنین متفرق شدن افرادی که در بیعت امام بودند باعث تنهایی امام و همراهی نکردن مردم با ایشان از دلایل مهمی شد تا امام صلاح را بر این بدانند که صلح کنند.

معاویه نماینده هایی را برای صلح به سوی امام روانه کرد و ایشان را به صلح دعوت نمود معاویه از امام خواسته بود تا شروط خود را قید کند امام نیز پذیرفت که ولایت مسلمین با معاویه باشد اما با عمل کردن به چند شرط:

1.پایبند بودن به کتاب خدا،و سنت پیامبر و سیره خلفای صالح.

2.بعد خود حق انتخاب جانشین ندارد بلکه باید خلافت با شورای مسلمانان صورت پذیرد.

3.مردم در هر نقطه ای باشد تحت حکومت او هستند و باید جان و مالشان ایمن باشد.

4.معاویه حق ندارد به حضرت علی (ع) آشکارا دشنام دهد.

5.نباید به هیچ یک از خاندان رسول خدا ظلم و یا بی احترامی شود.

 جانشینی امام بعد از مرگ معاویه،یکی از اساسی ترین و مهم ترین بندهای صلح نامه به شمار می رفت.

امام با اضافه کردن این شرط در صلح نامه، معاویه را از حق تعیین جانشین بعد از خود خلع کرد. در واقع معاویه تا زمانی که امام حسن (ع) زنده بودند،به هیچ وجه زمینه را برای طرح ولیعهدی یزید مساعد نمی دید.

امام بعد از صلح به سمت مدینه رفتند و در آنجا مرجعیت دینی سیاسی را بر عهده گرفتند.   

امام حسن (ع) در این مدت علی رغم گوشه گیری ظاهری که داشتند یکی از دوره های تاثیر گذار را نیز پشت سر می

گذاشتند زیرا امامت شیعیان در این مدت برعهده ایشان بود.

معاویه پس از صلح به کوفه وارد شد و عملا گفت که به هیچ کدام از شرایط امام پایبند نخواهد ماند و عهد را زیر پا گذاشت و به امام علی (ع) ناسزا گفت. باید اشاره کرد تحمیل صلح به امام را می توان از درناکترین حوادث تاریخ به شمار آورد.

در مدت حکومت معاویه سخت گیری های زیادی نسبت به شیعیان شد.

در این زمان امام حسن (ع) دلسوزی و محبت را بر شیعیان داشتند. اما معاویه وجود امام را برای خود تهدید می دانست و از رسیدن به اهداف خود عاجز بود به همین دلیل تمام تلاش خود را می کرد تا بتواند با به شهادت رساندن امام حسن (ع) آزادانه به حکومت خود ادامه دهد.

بغض معاویه نسبت به امام باعث شد تا همسرش جعده دختر اشعث بن قیس کندی را با وعده ازدواج با فرزندش یزید و دادن اموال فراوان تحریک کند تا به امام زهر دهد.

سرانجام امام بنابر قول مشهور در 28 صفر سال 50 قمری توسط زهری که همسرش به ایشان داد به شهادت رسیدند.

بنابر وصیت آن حضرت قرار بود امام را کنار قبر پیامبر به خاک بسپارند اما کینه دشمنان با همراهی برخی زنان امام مانع این کار شدند. و در آخر امام را در قبرستان بقیع به خاک سپردند.

کسب آگاهی و اطلاعات در مورد اهل بیت یک تکلیف بر عهده تمام شیعیان می باشد تا بتوانند با مطالعه زندگی نامه اهل بیت از حقانیت آنها دفاع کنند. ما برای شما سامانه ایمانور را معرفی می کنیم که یک منبع مفید در زمینه ارائه مباحث دینی می باشد و شما با مراجعه به این سامانه می توانید به اطلاعات خود بیفزایید.