هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
جمعه 14 آذر 1404 02:30 ساعت
شناسه خبر : 387609
نشریه آمریکایی فارن افرز:
شی چگونه ترامپ را بازی داد/ پکن ریسک کرد و اکنون در حال برداشت دستاوردهاست
تفاوت بنیادین در نگاه رهبران دو کشور، کلید این معادله است. در حالی که ترامپ اسیر منطق معاملهگری کوتاهمدت و نمایشهای رسانهای بود، شی جین پینگ با چشماندازی بلندمدت، زمان را در خدمت اهداف استراتژیک چین قرار داد
گروه بینالملل-رجانیوز: در سالی که دونالد ترامپ با وعده تشدید جنگ اقتصادی علیه چین به کاخ سفید بازگشت، دیپلماسی پکن با صبر و ابتکار عمل، میدان را به نفع خود تغییر داد. در حالی که دولت ترامپ به تکرار سیاستهای دوره اول خود در گسترش جنگ تجاری مشغول بود، حلقه تصمیمگیر چین با نمایش قدرت در چندجانبهگرایی دیپلماسی و هوشمندی در مواجهه با تهدیدها، عزم خود برای دفاع از منافع ملی را نشان داد. اعمال کنترلهای گسترده صادراتی بر عناصر نادر خاکی و معدنی چین، تنها هفتهای قبل از دیدار با ترامپ، نمادی از این تحول عملی از موضع انفعالی به تهاجمی بود.
این استحکام موضع، دستاوردهای ملموسی برای پکن به همراه آورد. تعهد ترامپ به دیدارهای متعدد در سال ۲۰۲۶ و عقبنشینیهای آمریکا در موضوعات حساسی مانند تایوان و تعرفههای صادراتی، همگی گواه بر این موفقیت است. در سوی مقابل، استراتژی متزلزل و فاقد انسجام واشنگتن که میان حمله اقتصادی و اعطای امتیازات در نوسان بود، نه تنها به نتیجه مطلوب نرسید، بلکه موقعیت چین را در عرصههای دیپلماتیک، راهبردی و فناورانه تقویت کرد. پکن به وضوح آموخت که علیرغم هیاهوی رسانهای، دولت ترامپ ظرفیت یا اراده پیگیری کامل تهدیدهای خود را ندارد.
تفاوت بنیادین در نگاه رهبران دو کشور، کلید این معادله است. در حالی که ترامپ اسیر منطق معاملهگری کوتاهمدت و نمایشهای رسانهای بود، شی جین پینگ با چشماندازی بلندمدت، زمان را در خدمت اهداف استراتژیک چین قرار داد. تاکتیک پکن، محدود کردن دامنه مذاکرات به موضوعات تجاری حاشیهای و به دام انداختن واشنگتن در بازیهایی پرزحمت اما کمبازده بود. نمونههایی مانند جنجال حول تیکتاک یا مذاکره درباره خرید سویا، که ترامپ آنها را «پیروزی» قلمداد میکرد، در واقع ابزاری بودند برای انحراف توجه آمریکا از مسائل اصلی رابطه و تضمین منافع چین با کمترین هزینه.
نتیجه این رویکرد، بازگرداندن روابط به وضعیتی مشابه قبل از تشدید تنشها، اما این بار در شرایطی قویتر برای پکن بود. چین نه تنها امتیازات آمریکا را اخذ کرد، بلکه اهرمهای فشار جدیدی بر واشنگتن شناسایی و خود را برای رقابت طولانیمدت آمادهتر ساخت. تنشزدایی یکجانبه آمریکا، در نگاه پکن نشانهای از ضعف داخلی در ساختار قدرت رقیب تفسیر شد. یک سال پس از بازگشت ترامپ، این چین بود که با مدیریت هوشمندانه بحران و بهرهگیری از اختلافات داخلی دشمن، گامهای استواری در مسیر تثبیت نظم بینالمللی مورد نظر خود برداشت. این رویداد بار دیگر اثبات کرد که در عرصه روابط بینالملل، ثبات قدم و تدبیر راهبردی بر هیجانزدگی و تغییر مواضع روزمره پیروز میشود.
انتهای پیام/
