هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
چهارشنبه 28 آبان 1404 11:25 ساعت
شناسه خبر : 387293
خبر از دیپلماسی «مسلح» دادن، شاید تلاشی باشد برای پوشاندن زخم‌هایی که در روز نخست حمله اسرائیل، هنوز از حافظه‌ی عمومی ملت ایران پاک نشده‌اند.
گروه بین‌الملل-رجانیوز: با گذشت بیش از پنج ماه از جنگ ۱۲ روزه و تجاوز آمریکا به خاک ایران، اظهارات داعیه‌داران دستگاه دیپلماسی به نحوی مواضع همیشگی غرب‌گرایان را بازگو می‌کند که گویا این تجاوز نظامی هیچوقت اتفاق نیفتاده است. سعید خطیب زاده، معاون عراقچی، در حاشیه کنفرانس بین‌المللی «حقوق بین‌الملل تحت تهاجم، تجاوز و دفاع» در جمع خبرنگاران گفت: «اگر روزی قرار باشد در چارچوب شرایطی که گفته شده مذاکره با ایالات متحده اتفاق بیفتد، قطعاً یک مذاکره مسلح است. مذاکره مسلح مذاکره‌ای است که ما در آن به طرف مقابل هیچ اعتمادی نداریم».
این اظهارات علناً نشانه‌ی بی‌توجهی اصلاح‌طلبان به تذکرات رهبری است و این سوال را ایجاد می‌کند که آیا آقایان عراقچی و خطیب‌زاده در مذاکرات با غرب در قبل از جنگ ۱۲ روزه، اعتماد و خوش‌بینی به آمریکا داشته‌اند که اکنون بعد از حمله به خاک کشور، به یاد دیپلماسی مسلحانه و عدم اعتماد به غرب افتاده‌اند؟ دیگر نکته‌ی قابل توجه این مصاحبه، تعریف خطیب‌زاده از مذاکره مسلح است که آن را مذاکره‌ای بدون داشتن هیچ اعتمادی دانست. الفبای روابط بین‌الملل از دید واقع‌گرایی به شما می‌آموزد که هیچ دولتی قابل اعتماد نیست و وجود اعتماد به فلان دولت یا کشور، در متون تئوریک این رشته، وجود خارجی ندارد. اصولا اگر یک بازیگر بین‌المللی، قابل اعتماد تلقی شود، به معنای قابل پیش‌بینی بودن و عقلانی نبودن کنش‌های اوست؛ اما حالا خطیب‌زاده و هم‌فکرانش درس اول کلاس روابط بین‌الملل را به سخت‌ترین شکل ممکن یعنی متحمل شدن حمله‌ی نظامی آموختند و اکنون بعد از ۱۰ سال شرطی‌سازی اقتصاد و خسارت به معیشت مردم ایران، در حال تئوریزه کردن مذاکراتی بدون اعتماد هستند.
در همین راستا رسانه‌های اصلاح‌طلب و نواصول‌گرا که مدت‌هاست در خواب وفاق فرو رفته‌اند، با خوش‌بینی‌شان گمان کرده‌اند که با اضافه شدن لفظ «مسلح» به مذاکره با دشمن متخاصم، می‌توان «بن‌بست محض و خسارت محض» بودن آن را تغییری ببخشند. حفظ وفاق خودخوانده‌ی ملی در بین این رسانه‌ها نه تنها موجب مرگ امر سیاسی و تولید هرگونه تفکر انتقادی شده است؛ بلکه این رویه باعث شده است تا اکثر رسانه‌ها از رهنمودهای رهبر انقلاب عدول کنند.
خط جدید اظهارات نمایندگان دستگاه دیپلماسی برای سفیدسازی وزارت امور خارجه از خسارت‌های وارد شده، اطاعت تام از منویات و خط مشی‌های رهبر انقلاب است. خطیب‌زاده هم از این قافله جا نماند و فعالیت‌های دستگاه دیپلماسی را تحت فرمایشات و چارچوب‌های رهبر انقلاب عنوان کرد؛ اما صحبت‌های خطیب‌زاده گویای آن است که اگر ۱۰۶۴ شهروند ایرانی به شهادت نمی‌رسیدند، اگر سرداران رشید این انقلاب به شهادت نمی‌رسیدند و اگر به تاسیسات هسته‌ای قانونی ما تجاوز نمی‌شد، قرار بر ادامه‌ی مسیر دیپلماسی التماسی بود؛ گویی که منطق غربگرایانه‌ی اصلاح‌طلبی، تنها با فرود بمب قابل اغماض است؛ وگرنه تذکرات رهبری کوچک‌ترین تاثیری بر ایده‌های مسموم حزبی آن‌ها ندارد.
سخنان عباس عراقچی اما در همان نشست، با شکاف‌ها و تناقض‌های آشکار نسبت به معاونش، خبرساز شد: «دیپلماسی همچنان می‌تواند زنده باشد و همچنان راهکار نهایی برای حل‌وفصل اختلافات است، اما باید به معیارها و ضوابط و اصول آن پایبند بود». در این تحلیل، که بر خلاف صحبت‌های خطیب‌زاده، گویا هیچ تجاوز نظامی در یک سال گذشته شامل جمهوری اسلامی نشده است، عراقچی همچنان بر طبل مذاکره می‌کوبد. عدم دید تاریخی نسبت به مناسبات جهان، گویی که تبدیل به یک عادت‌واره در نظام تحلیلی اصلاح‌طلبان است.
خبر از دیپلماسی «مسلح» دادن، شاید تلاشی باشد برای پوشاندن زخم‌هایی که در روز نخست حمله اسرائیل، هنوز از حافظه‌ی عمومی ملت ایران پاک نشده‌اند. وزارت امور خارجه تقلا می‌کند تا خسارت اخذ شده در قاهره و مسقط را با چنین شعار‌هایی بزک کند و در قالب تجربه‌ای لازم به افکار عمومی بفروشد. مردمی که هنوز تصاویر آوار خانه‌ها و پرچم‌های روی تابوت تشییع شهدا را در خاطر دارند، حال باید به واژه‌هایی چون «اعتماد مشروط» و «مذاکره مسلح» تمکین کنند و بمب‌های آمریکایی‌ای که در حین باز بودن پرونده مذاکره با آمریکا چشیده‌اند را فراموش کنند.
انتهای پیام/
