هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
يكشنبه 18 خرداد 1404 19:14 ساعت
شناسه خبر : 385463
در هشت سال دولت روحانی، فقر در ایران از یک چالش اقتصادی به بحرانی فراگیر تبدیل شد و شمار قابل‌توجهی از مردم را تحت تأثیر قرار داد.
گروه اقتصاد-رجانیوز: به برکت دولت تدبیر و امید،فقر در ایران دیگر تنها یک چالش اقتصادی نیست؛ بحرانی است که به گفته نهادهای رسمی،در ۸ سال دولت روحانی نزدیک به یک‌سوم جمعیت کشور را درگیر خود کرد و پیامدهایی فراتر از معیشت، برای جامعه و حاکمیت در پی داشته و دارد.
مساله گسترش فقر در ایران، در سال‌های گذشته به یک موضوع کاملاً نگران‌کننده تبدیل شده است. البته که آمارهای موجود نیز در این رابطه تصویر روشنی را از وضعیت فقر در ایران طی دولت های یازدهم و دوازدهم نشان می‌دهند. بر اساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، نرخ فقر در سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۴۰۰، در حدود ۳۰ درصد تثبیت شده و این مسئله بدان معناست که ۲۵ تا ۲۶ میلیون نفر از مردم ایران طی این سال ها زیر خط فقر قرار گرفتند.البته به گزارش برخی منابع غیررسمی و بین‌المللی در همان سال ها حدود ۴۰ میلیون نفر از مردم ایران در سایه تدوام سیاست های اقتصادی دولت روحانی با فقر دست و پنجه نرم می‌کردند.
همچنین شایان ذکر است که نرخ فقر در سال ۱۴۰۰ به عدد ۳۰.۱ درصد رسیده که نسبت به سال قبلش افزایش یافته است. در اواخر همان سال نیز کمیسیون اقتصادی مجلس اعلام کرد که بر اساس آمارهای رسمی، چیزی در حدود ۲۵ میلیون نفر در کشورمان زیر خط فقر هستند. علاوه بر اینکه آمارها از گسترش فقر در ایران خبر می‌‌دادند، گزارش‌های مختلف از صعودی شدن فاصله درآمدی افراد زیر خط فقر با خط فقر نیز حکایت دارند که از این شاخص با عنوان «شکاف فقر» یاد می‌شود. مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی در گزارشی عنوان کرده که در سال ۱۳۹۹، این شاخص به حدوداً ۰.۲۸ رسیده است. البته که این نهاد بر صعودی بودن میزان شکاف فقر در ایران نیز تاکید کرده است.
نگاه انفعالی به حل مشکلات پایه اقتصاد ایران هم در بدتر شدن وضعیت فقر و آمارهای مرتبط با آن در ایران نقش داشته است. متاسفانه دولت تدبیر و امید بر خلاف عنوانش به پدیده بهبود وضعیت اقتصادی و تقویت بنیان‌های اقتصادی مردم ایران، نگاه انفعالی و عمدتا شعارزده داشته است و به جای اینکه فعالانه وارد میدان شود خود را صرفا در مقام آتش‌نشان دیده و هر موقع که بحرانی ایجاد می‌شده است، نهادهای دولتی نیز وارد میدان می‌شدند و سعی می‌کردند با راه‌حل‌های موقت، ابعاد بحران را کنترل کنند.حمایت‌های مقطعی و غیرکافی از مردم در مواجهه با مشکلات اقتصادی و در عین حال، تعمیق بیش از پیش مشکلات زیرساختی و عمیق در اقتصاد ایران، همه و همه بروندادی نظیر تشدید وضعیت فقر در ۸ ساله دولت روحانی در ایران را به دنبال داشته‌اند.
تضعیف سرمایه اجتماعی نظام حکمرانی از مهم‌ترین بروندادهای افزایش فقر طی هشت سال ریاست جمهوری روحانی بوده است.در واقع، طیف‌های قابل‌توجهی از مردم به این ادراک رسیدند که دولت روحانی به‌صورت طبقاتی عمل می‌کند و منافع آنها را در نظر نمی‌گیرد و به بیان ساده‌تر، آنها را به حاشیه رانده است.تشدید فقر در ایران می‌تواند چشم‌اندازهای مرتبط با افزایش نرخ جرم و بزهکاری را نیز تقویت کند. رشد آسیب‌های اجتماعی نظیر افزایش موارد کودکان کار، اعتیاد، طلاق و خشونت خانگی هم از جمله بروندادهایی بوده است که با نرخ افزایشی در دولت روحانی مواجه گشته است. در این چارچوب، عملاً شاهد تجمع ثروت در دستان اقلیتی رانتیر اقتصادی و گسترش فقر برای اکثریت مردم بودیم. این موضوع موجب اوج‌گیری نارضایتی‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در ایران شد و بسترهای مساعدی را برای خصومت‌ورزی‌های دشمنان، علیه ایران فراهم کرد.
تضعیف رشد اقتصاد ملی نیز از مهم‌ترین بروندادهای گسترش فقر در ایران بوده است. وقتی مردم درآمد کافی نداشته باشند، عملا مفهوم تقاضا در اقتصاد ایران ضربه می‌خورد و این مسئله، به چرخه اقتصادی در کشور آسیب‌های جدی وارد کرده است.تعمیق فقر، یعنی مواجهه رشد و توسعه اقتصادی با موانع عدیده و این مسئله از چشم‌اندازی کلان یعنی زمین‌گیر شدن اقتصاد ایران و عقب‌ماندگی آن در قیاس با دیگر کشورها و ملت‌های جهان؛ موضوعی که به‌ویژه با توجه به اهمیت مسائل اقتصادی در جهان کنونی، طی ۸ سال دولت روحانی طیف گسترده‌ای از چالش‌ها را جهت زوال فضای اقتصادی در ایران مهیا ساخت.
انتهای پیام/
