هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع‌ترین اختلالات عصبی رشدی در بین کودکان است. میزان ابتلا به کم توجهی در مدارس حدود ۳ تا ۵ درصد است و پسران بیشتر از دختران به این بیماری مبتلا میشوند. این اختلال با نشانه های کم توجهی، تحرک زیاد و عدم تمرکز همراه است و معمولا در سنین مدرسه خود را نشان میدهد. در این مقاله ه بررس علل ونشانه های این بیماری پرداختیم و شیوه های مدیریت این بیماری در کودک را به شما خواهیم گفت.
اختلال بیش فعالی یا ADHD
اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی(ADHD) یک وضعیت پزشکی است که در آن کودکان در تمرکز دچار مشکل میشوند، نمی‌توانند زیاد بنشینند و قبل از فکر کردن عمل می کنند. بسیاری از کودکان با برخی از این چیزها دچار مشکل شده‌اند؛ اما در کودکان با ADHD، این رفتار افراطی است و تأثیر زیادی بر زندگی روزمره آن‌ها دارد. با ADHD، بخش‌های مختلف مغز به روش معمولی با هم ارتباط برقرار نمی کنند. به همین دلیل، کودکان ممکن است در تفکر، یادگیری، ابراز احساسات خود و کنترل رفتار، بخوبی دیگر کودکان هم سن و سال خود عمل نکنند و دچار مشکل شوند.
عوامل موثر بر ایجاد بیش فعالی
انواع بیش فعالی
| ADHD ترکیبی | کودکان دارای این نوع اختلال تمایل دارند تمرکز خود را در معرض دشواری قرار دهند، نادان یا بی قرار هستند و همیشه در حال حرکت هستند. اغلب بدون تفکر عمل می کنند. |
| بی توجهی ADHD | کودکان دارای این نوع اختلال تمایل دارند در تمرکز، یادآوری دستورالعمل ها، توجه و اتمام کارها دچار مشکل شوند، اما حرکات اضافه ندارند. |
| نوع تکانشی ADHD | کودکان با این نوع اختلال همیشه در حال حرکت هستند، به زحمت سرعتشان کم می شود و اغلب بدون تفکر عمل می کنند. |
علائم بیش فعالی
تشخیص بیش فعالی
اختلال بیش فعالی با مشخصه های عدم تمرکز و تحرک زیاد معمولاً در سنین نوزادی قابل تشخیص قطعی نبوده و طبق نتایج تحقیقات نوزادان نارس بیشتر از نوزادان سالم مبتلا به این اختلال می شوند.
معمولا تشخیص قطعی بیش فعالی در سنین ۵ یا ۶ سالگی که همزمان با ورود کودک به محیط آموزشی مانند مهد کودک یا دبستان که نیازمند تمرکز و نشستن طولانی در یک مکان است، اتفاق می افتد.
در ادامه فرایند تشخیص بیش فعالی شرح داده شده است:
- مصاحبه روانپزشک با شما و سایر مراقبین اصلی فرزند
- مصاحبه با فرزندتان
- چک لیست های رفتاری که شما و یا پرستار و معلمان فرزندتان پر می کنید
- گفتگو با معلم یا پرستار فرزندتان
- بررسی رشد، یادگیری، آموزش و یا IQ
- بررسی زبان، گفتار و حرکات و جنبش ها
- بررسی های بهداشت عمومی و سلامت کلی
- آزمایشات بینایی و شنوایی
روش های درمانی بیش فعالی
۱- دارو درمانی
این داروها بخاطر توانایی در تعادل مواد شیمیایی در مغز که مانع کودک از حفظ توجه و کنترل ضربان و ایمپالس ها می شوند، استفاده می گردد. آن ها به تحریک یا تمرکز مغز کمک می کنند و ممکن است برای کاهش ویژگی های اصلی ADHD استفاده شوند. داروهایی که معمولاً برای درمان ADHD استفاده می شود عبارتند از:
- متیل فنیدات (ریتالین و متیلین)
- دگزامفتامین (Dexedrine,Dextrostat)
- مخلوطی از نمک های آمفتامین (آدرال)
- اتوموکستین (Strattera) یک SNRI غیر تحریک کننده (بازدارنده انتخابی بازجذب نوراپی نفرین) با مزایای علائم خلقی و روحی مرتبط است.
- لیز دگزامفتامین (Vyvanse)
منبع: بهترین کودک
