هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
گروه بین‌الملل-رجانیوز: شنیده‌ها حاکی از آن است که پزشکیان قصد دارد مهدی سنایی و عبدالناصر همتی را بعنوان سفرای جمهوری اسلامی در روسیه و ایتالیا منصوب کند. انتشار این خبر در حالی صورت گرفته است که سنایی یک دوره شش ساله سفارت روسیه را در کارنامه خود دارد.
علیرغم آن‌که مشخص نیست پس از سنایی چه کسی جایگزین او در معاونت سیاسی ریاست جمهوری خواهد شد؛ اما پرسش اصلی این‌جاست که او با اتکا به چه دستاوردی در مدت زمانی طولانی سفارت خود در مسکو برای بار دوم به این سمت منصوب خواهد شد؟
به استناد آمار، دوره ۸ ساله ریاست جمهوری حسن روحانی از ضعیف‌ترین مقاطع زمانی روابط میان تهران-مسکو ارزیابی می‌شود و مشخص نیست که مهدی سنایی بعنوان متولی سابق سفارت ایران در این کشور قرار است چه تحولی در روابط دوجانبه با روسیه ایجاد کند؟ آیا محفل تصمیم‌گیران سیاست‌خارجی دولت پزشکیان بنا دارند تا در را بر همان پاشنه زمان روحانی بچرخانند و روابط استراتژیک امروز جمهوری اسلامی با روسیه را به همان وضعیت بی‌رونق دولت دوازدهم بازگردانند؟
از سوی دیگر عبدالناصر همتی نیز سوابق قابل دفاعی در حوزه‌های مدیریتی پیشین خود نداشته است. کارنامه همتی در وزارت اقتصاد، بانک مرکزی و سفارت چین با هیچ دستاوردی قابل بحثی همراه نبوده است. قابل ذکر است که همتی در اواخر سال گذشته بعلت ناتوانی در کنترل تورم و نرخ فزاینده ارز، توسط نمایندگان مجلس از سمت خود برکنار شد.
اخبار موجود از انتصابات قریب‌الوقوع همتی و سنایی در کنار اعطای استوارنامه‌های سفارت چین و بنگلادش به رحمانی فضلی و رحیمی جهان‌آبادی مشخص می‌کند که پزشکیان بدون توجه به شعارهای خود در انتخابات ریاست جمهوری قصد دارد تا ابتدائا برای بیکاران دولت چهاردهم کاری انجام بدهد و آن‌ها را بعنوان نمایندگان جمهوری اسلامی در کشورهای اروپایی و آسیایی منصوب کند.
شکست مذاکرات هسته‌ای و نابودی برجام با فعال‌سازی مکانیسم ماشه، دستگاه دیپلماسی را در تنگنا قرار داده و اتخاذ رویکردهای جدید برای تحقق دیپلماسی فعال را الزام‌آور می‌کند. در این میان، تقسیم سیاسی پست‌های حساس وزارت خارجه در میان سهام‌داران دولت چهاردهم، نشان از بی‌تدبیری و خالی بودن عریضه پزشکیان در سیاست خارجی دارد.
در حالی که سفرای ایرانی باید در صف اول فضاگشایی برای دور زدن تحریم‌ها، گسترش دایره تعاملات بین‌المللی و تحکیم وحدت با شرکای استراتژیک قرارداشته باشند؛ اما متاسفانه نگاه موجود به ماهیت سفارتخانه و سفیر در دولت چهاردهم افق امیدوارکننده‌ای از طرح پزشکیان و تصمیم‌سازان سیاست‌خارجی او ترسیم نمی‌کند.
انتهای پیام/
