نمایندگان، کشور را از سقوط در دره نجات داد

ایشان به تلاش بنی‌صدر برای زیر سوال بردن جایگاه امام اشاره کرده و گفتند: «یکی دیگر از موارد [عدم کفایت]، تضعیف جایگاه امام و مردم بود. به ظاهر خود را به امام متعهد وانمود می‌کرد. امام را پدر و مراد خود می‌نامید و نام امام، آری فقط نام را گرامی می‌داشت.

گروه سیاست-رجانیوز: در خردادماه ۱۳۶۰، در یکی از سرنوشت‌سازترین فصول تاریخ انقلاب اسلامی، مجلس شورای اسلامی در آستانه اتخاذ تصمیمی حیاتی قرار گرفت: بررسی کفایت سیاسی اولین رئیس‌جمهور، ابوالحسن بنی‌صدر. در آن بزنگاه تاریخی که کشور از یک سو درگیر جنگی تمام‌عیار و از سوی دیگر، گرفتار فتنه‌انگیزی‌های داخلی منافقین بود، آیت‌الله سید علی خامنه‌ای، نماینده وقت تهران، پشت تریبون مجلس قرار گرفت تا با نطقی آتشین و مستدل، پرده از چهره واقعی بنی‌صدر بردارد. این «خطابه افشاگرانه»، نه یک تسویه حساب شخصی، که یک تکلیف شرعی و الهی برای روشنگری و صیانت از امانت مردم بود.

آن سخنرانی یک معیار است؛ معیاری برای سنجش شجاعت و صراحت مسئولان در برابر انحرافات.

در ادامه، دلایل قاطع و مستندی که آیت‌الله خامنه‌ای برای اثبات عدم کفایت سیاسی بنی‌صدر ارائه کردند، به صورت خلاصه بازخوانی می‌شود.

۱. خدشه‌دار کردن حیثیت جمهوری اسلامی در خارج از کشور:

آیت‌الله خامنه‌ای به مصاحبه‌های بنی‌صدر با رسانه‌های بیگانه به عنوان سندی برای ضربه به آبروی ملت اشاره کردند: «توهین به حیثیت جمهوری اسلامی در خارج از طریق مصاحبه با رسانه‌هایی چون لوموند و میدل ایست. او در این مصاحبه‌ها نظام جمهوری اسلامی را بدتر از رژیم شاه معرفی کرده و از شکنجه و بی‌قانونی سخن گفته بود. هزینه بالای چاپ نامه در هرالد تریبون نیز در همین راستا و منطبق با منافع دشمن بود.»

۲. شکستن حرمت نهادهای قانونی و انقلابی نظام

ایشان با اشاره به رفتار بنی‌صدر با ارکان کشور فرمودند: «ایشان با مجلس شورای اسلامی، با شورای نگهبان، با قوه قضائیه، با کابینه جمهوری اسلامی، با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و با جهاد سازندگی، با این نهادهای قانونی که بعضی‌شان از اول قانون اساسی بودند و بعضی دیگر مولود انقلاب بودند، بی‌حرمتی کرد.»

۳. عدم صداقت و دروغگویی آشکار به مردم

یکی از صریح‌ترین بخش‌های نطق، افشای عدم صداقت بنی‌صدر بود. آیت‌الله خامنه‌ای فرمودند: «دروغ گفتن به مردم؛ مثل انکار گارد ریاست جمهوری که با وجود سند رسمی، آن را انکار می‌کرد. دروغگویی درباره سفر مشاورانش منصور فرهنگ و احمد تاجیک، با وجود مدارک رسمی. اقامت در کاخ سلطنتی و عدم اعتراف به آن.»

۴. غرور، خودبزرگ‌بینی و تحلیل‌های نادرست از جایگاه خود

ایشان به ابعاد شخصیتی بنی‌صدر که منجر به تحلیل‌های غلط می‌شد، پرداختند: «غرور، خودبزرگ‌بینی، مقام‌پرستی و استفاده از تملق اطرافیان... [او بر اساس] تحلیل نادرست از نظرسنجی‌ها، اعلام می‌کرد که محبوبیتش از امام بیشتر است.»

۵. تحقیر جایگاه ریاست جمهوری و اصل نظام

آیت‌الله خامنه‌ای با نقل قول مستقیم از بنی‌صدر، اوج بی‌احترامی او به نظام را این‌گونه تشریح کردند:«گفتن اینکه این جمهوری، جمهوری‌ای نیست که من فخر کنم رئیس آن باشم، این نفی مقام ریاست جمهوری است.»

۶. تضعیف رهبری و توهین به مردم

[بنی‌صدر می‌گفت] امام با واقعیت تماس مستقیم ندارد. او اطلاعات نادرست به امام می‌داد و مردم کوچه و بازار (حزب‌الله) را تحقیر می‌کرد، در حالی که امام به همین مردم تکیه داشت.»

۷. تلاش برای کسب قدرت مطلقه و تخریب استقلال قوا

ایشان نیت بنی‌صدر برای دیکتاتوری را این‌گونه افشا کردند: «تلاش برای کسب قدرت مطلق، مخالفت با استقلال قوا و اصرار بر اینکه مجلس باید با رئیس‌جمهور هماهنگ باشد و متهم کردن دستگاه قضایی به فساد و قدرت‌طلبی.»

۸. دعوت به اغتشاش و شورش علیه نظم قانونی

آیت‌الله خامنه‌ای خطرناک‌ترین وجه عملکرد بنی‌صدر را این‌طور بیان کردند:«اخلالگری و دعوت به شورش. دعوت بنی‌صدر از مردم و نظامیان به مقاومت در برابر نظم موجود و نقش او در آشوب‌های خیابانی.»

این موارد، چکیده‌ای از استدلال‌های متقن و مستندی بود که در آن روز تاریخی، تکلیف ملت و مجلس را در برابر یک انحراف بزرگ روشن ساخت.

انتهای پیام/

لینک کوتاه » http://rajanews.com/node/385931

لینک کوتاه کپی شد