هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
سه شنبه 20 خرداد 1404 18:17 ساعت
شناسه خبر : 385484
در میان خفقان و سکوت جهانی، فریاد فلسطینیان در سراسر جهان شنیده شده است. هر روز خبری از آزدگانی در جهان شنیده می‌شود که بدون کمک‌های رسمی و دولتی، دست یاری خود را برای غزه، در سراسر جهان دراز کرده‌اند.
گروه بین‌الملل-رجانیوز: حدود ۲۰ ماه از عملیات طوفان‌الاقصی در ۷ اکتبر می‌گذرد. در این مدت، جهانیان شاهد زیرپا گذاشته شدن انواع و اقسام حقوق بشر بوده‌اند. ۵۴ هزار انسانی که با خونسردی سلاخی شده‌اند؛ کودکانی که به زیر خاک رفتند و خانواده‌هایی که تبدیل به خاکستر شدند. قاتل‌هایی که حتی با وجود حکم دادگاه‌های بین‌المللی، مجازات نمی‌شوند.
اما در میان خفقان و سکوت جهانی، فریاد فلسطینیان در سراسر جهان شنیده شده است. هر روز خبری از آزدگانی در جهان شنیده می‌شود که بدون کمک‌های رسمی و دولتی، دست یاری خود را برای غزه، در سراسر جهان دراز کرده‌اند.
توقیف کشتی مادلین توسط رژیم صهیونیستی در روز گذشته، نمادی جهانی برای بازنمایی جنایات اسرائیل از جمله در محاصره غیرانسانی نوار غزه بود. این کشتی که با هدف ارسال کمک‌های بشردوستانه و شکستن محاصره غزه حرکت کرده بود، حامل فعالان حقوق بشر از ملیت‌های مختلف بود.
توقیف کشتی مادلین تنها یک نمونه از اقدامات رژیم صهیونیستی برای تداوم محاصره غزه و استفاده از غذا به‌عنوان سلاح است. این رژیم با ایجاد طرح‌هایی مانند اعمال محاصره‌های مکرر، عملاً گرسنگی را به ابزاری برای فشار سیاسی و نظامی تبدیل کرده است.
کاروان صمود بعد از مادلین، از تونس به سوی غزه به راه افتاد. کاروان مردمی الصمود امروز از تونس حرکت تاریخی خود به سوی غزه را آغاز کرد. اتوبوس‌ها یکی پس از دیگری به راه افتادند؛ درحالی که جمعیت انبوهی از تونسی‌ها و الجزایری‌ها با پرچم‌های به اهتزاز درآمده، سرودهای همبستگی و فریادهای آزادگی، این حرکت را بدرقه کردند.
در بندر صفاقس تونس، صحنه‌های قابل تأملی رخ داد. ماهیگیران محلی با قایق‌های قدیمی خود در ساحل حاضر شدند تا آنچه می‌توانستند به کاروان الصمود کمک کنند. یک زن مسن با حرکتی نمادین، بسته‌ای نان را به راننده اتوبوس داد و گفت: «لطفاً این را به مادران غزه برسانید. ما با دردشان آشنا هستیم.» چنین صحنه‌هایی شاید تیتر خبرها نشوند، اما جوهر واقعی این جنبش‌های جهانی را نشان می‌دهند.
این حرکت‌های مردمی، که از گوشه و کنار جهان سر برآورده، همچنان در حال گسترش است. در اروپا و آمریکا افراد عادی با هر توانی دست به کار شده‌اند تا به محاصره غزه پایان دهند. دانشجویان در دانشگاه‌ها تحصن می‌کنند، هنرمندان آثارشان را وقف آگاهی‌بخشی می‌کنند و شهروندان عادی تصاویر کودکان غزه را بر سینه می‌زنند. همه اینها بخش‌هایی از یک تلاش جمعی بزرگ هستند.
در شرایطی که نهادهای بین‌المللی در عمل ناتوان مانده‌اند، جامعه جهانی، خود وارد میدان شده است. موج تحریم کالاهای اسرائیلی از آفریقا تا اسکاندیناوی پیش می‌رود. اینجا دیگر صحنه دیپلماسی رسمی نیست؛ این حرکت مردمی است که از دل خانه‌ها، مغازه‌ها و دانشگاه‌ها برخاسته و می‌کوشد تا تغییری ایجاد کند.
در حالی که دولت‌ها در محاسبات سیاسی خود مانده‌اند، مردم مرزهای نظام بین‌الملل را درنوردیده‌اند. هر کارخانه‌ای که قرارداد خود با اسرائیل را لغو می‌کند، هر کشتی باری که از بنادر بازمی‌گردد، و هر تجمع مسالمت‌آمیزی که در نقطه‌ای از جهان تشکیل می‌شود، فشار اخلاقی بر رژیمی را افزایش می‌دهد که پشت دیوارهای کاخ سفید و پشتیبانی ابرقدرت‌ها پناه گرفته است.
پرسش اصلی اینجاست که آیا می‌توان این موج فزاینده اعتراضات مردمی را برای همیشه نادیده گرفت؟ پاسخ را نه در جلسات شورای امنیت، که در عزم دانشجویانی می‌توان دید که در دانشگاه کلمبیا، زیر ضربات باتوم، پرچم فلسطین را بالا نگه داشته‌اند. تاریخ گواهی می‌دهد که قلعه‌های ستم، سرانجام در برابر اراده مردم تاب نمی‌آورند.
انتهای پیام/
