چهارشنبه 7 خرداد 1404 16:55 ساعت
شناسه خبر : 385175

محمدمهدی تهرانی
رمی جمراتِ قاسمیانگونه
چالش با عربستان در میانه مذاکراتی بیمتن که در سایه تهدید آغاز شده و پیش میرود تا اصلا هستهای نباشی یا شاید یک کم باشی، دو گونه میتواند معنا شود. از یک منظر هر حرکت انقلابی نوعی ورود مخرب در مسیر وادادگی است.
میشود حتی از خود شیطان سنگ بخری تا رمی جمرات کنی! میشود نسبت به فساد، ظلم، بیعدالتی، استکبار یا هر آنچه دین در مقابلش به پا خواسته بود تا لیقوم الناس بالقسط را رقم بزند سکوت کنی و در عین حال خود را دیندار بنامی. میشود ابراهیم باشی اما بتشکن نه! میشود حتی با نمرود هم کنار آمد و دین را نه به آمیزهای از فرم و محتوا که صرفاً به برخی فرمهای مناسکیاش شناخت. قاسمیان اما چنین نکرد.
برنامه محفل توانست توجه را بار دیگر به قرآن بکشاند؛ هم در داخل و هم خارج. قرآنی که مهجور است حتی در میان عالمانش، عالمی پیدا کرده که قرآنی حرف میزند و حوزهای که قرآن در آن بر صدر نشانده شده. قرآن اما نه برای سرگرمی که حامل روح قیامی سترگ و الهی است. میشود سالها قرآن خواند اما برای سرگرمی. میشود محفل ساخت و حس معنوی هم پیدا کرد و تمام. میشود قرآن را هم کالایی کرد مثل سایر کالاها در بازار انسانمدار. میشود به اسلامِ حجیتهای سلام کرد. قاسمیان اما اینگونه نکرد و از محفل سکوی انقلاب قرآنی ساخت. حادثهسازی بر محور قرآن در عربستان؛ حادثهسازیای کاملا آگاهانه و متعمدانه. حادثهسازیای از جنس ابراهیم. یعنی تو نماد قرآن میشوی و آنگاه نوبت آن است که قرآن را به جای آوری.
محافظهکاری به اسم عقلانیت به وداع با روح قرآن و مرگ انقلابیگری میخواند و اینجهانی شدن را ارج مینهد. میگوید ابراهیم! برو زندگیات را بکن و قرآنت را بخوان! مگر بیماری بت میشکنی؟ بیا بیشتر محفل بساز اما بت نشکن! بتشکستنات کار را خراب میکند؛ بازی شیطان را! بیا رمی جمرات کن! اما به سمت نماد شیطان و نه رجعتهای شیطانی!
چالش با عربستان در میانه مذاکراتی بیمتن که در سایه تهدید آغاز شده و پیش میرود تا اصلا هستهای نباشی یا شاید یک کم باشی، دو گونه میتواند معنا شود. از یک منظر هر حرکت انقلابی نوعی ورود مخرب در مسیر وادادگی است. از منظری دیگر اما بازگشت به روح انقلابیگری، بازگشت به موضع قدرت است؛ بازگشت به عصر نصرالله.
انتهای پیام/

لینک کوتاه »
http://rajanews.com/node/385175
لینک کوتاه کپی شد