دولت سیزدهم و نهضت پیشرفت

تفکر اسلامی بر این امر استوار است که نه تنها برای مناسک فردی، بلکه برای اداره جامعه و حکمرانی ضد فقر و تبعیض مترقی و کامل است (البته این یک ادعای صرف نیست، بلکه زمینه تحقق آن باید فراهم شود) و اکنون با حضور انقلاب اسلامی این فرصت تاریخی برای جهان اسلام و پهنه سرزمینی ایران فراهم است تا با تشکیل دولت اسلامی بتواند زمینه تحقق جامعه اسلامی را فراهم گرداند. چرا که در دنیای امروز، مکاتب مختلف اومانیستی از جمله سوسیالیست، سرمایه‌داری و غیره دچار مشکلات عدیده‌ای هستند و ناتوانی این مکاتب در اداره جامعه و سعادت انسان‌ها بیشتر نمایان می‌شود. مشکلاتی از جمله فقر گسترده، از هم گسیختگی خانواده، فروپاشی اجتماعی و زوال سرزمینی و... از ره‌آوردهای نظامات حکمرانی دنیای غرب و شرق است. 

 

 بشر امروز تشنه مدل جایگزین اداره جامعه است و به اعتقاد عمیق اسلامی تنها راه نجات بشریت بازگشت به مدل حکمرانی الهی منطبق با طینت بشری است که این مدل را می¬توان تنها در اصول اسلام جستجو کرد. از این رو علت اصلی دشمنی ابرقدرت‌های شرق و غرب با جمهوری اسلامی را باید در همین نکته بررسی کرد چرا که انقلاب اسلامی به دنبال کشف شیوه‌های حکمرانی منطبق بر آموزه¬های اسلام است. بنابراین با نشان دادن نمونه عینی و موفق اجرا شده آموزه¬های اسلامی و نظامات اجتماعی اسلام می‌توان توانایی اسلام در اداره جامعه را به رخ حکمرانی‌های غیر الهی و اسلامی کشاند و در ذیل این هدف تمامی مسائل کشور را در قالب حکمرانی الهی با فاکتورهای جهان بینی الهی (اسلام)، طینت و خلق و خوی جامعه و طبیعت کشور برنامه¬ریزی و در مسیر پیشرفت قرار داد. چرا که مسئله پیشرفت و دغدغه الگوی بومی پیشرفت یک امر گفتمانی بین نخبگان انقلاب اسلامی و خواسته امامین انقلاب است که برای تحقق این مهم و استفاده از تمامی ظرفیت نخبگان انقلاب اسلامی در این عرصه باید ضمن استفاده از تجربیات گذشته؛ زیر ساخت¬های لازم برای حضور و نقش آفرینی دغدغه‌مندان پیشرفت کشور در قالب جبهه سازی یگان‌های مختلف مردمی، دولتی و نهادی فراهم آورد؛ از این حیث زمین بازی و عرصه عملیاتی را با دقتی عمیق باید طراحی کرد که امکان نقش آفرینی حداکثری بازیگران مختلف در فضایی غیر بروکراتیک فراهم شود تا بتوان در آغاز قرن 15 شمسی مدار کشور را بر پیشرفت قرار داد و به نظر می‌رسد حکمرانی آینده کشور در دولت اول گام دوم انقلاب باید بر نمودار زیر جریان یابد:

 

 

پیشرفت مناطق محروم و بخصوص روستا¬ها بخش عمده¬ای از سیاست¬های توسعه¬ای کشور را در قبل و بعد از انقلاب تشکیل داده است. به صورتی که قبل از انقلاب در چارچوب چندین برنامه 5 ساله و البته برنامه¬های توسعه¬ای- حمایتی کشور¬های غربی در قالب ابر پارادایم نوسازی نتوانست به پیشرفت کشور جامه عمل بپوشاند؛ اما با پیروزی انقلاب اسلامی که عملا نهضت محرومین و مستضعفین است روستاها و مناطق محروم کشور برای اولین بار در طول تاریخ در قالب پیشگامان خودکفایی و استقلال کشور مورد حمایت دولت و حاکمیت قرار گرفت، به صورتی که حکومت انقلابی و اسلامی سیاست تحول در مدیریت و ساختار مدیریت سنتی (بوروکراتیک و کم‌بازده) و ایجاد نهادها و سازمان¬های جدید (انقلابی) را در دستور کار خود قرار داد. تجسم عینی این امر تأسیس جهاد سازندگی در سال 1358 بود. تا با سرعت بیشتر در تحقق آرمان¬های انقلاب بویژه در عرصه خودکفایی، استقلال صنعتی و اقتصادی  جامه عمل پوشاند. در واقع پیروزی انقلاب اسلامی تنها یک پدیده تاریخی نیست؛ بلکه فرایندی است در جهت تحقق تمدن نوین اسلامی در اقتضائات جهان کنونی که این فرایند بر طبق فرمایشات مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) در پنج گام مهندسی می¬شود که عبارتند از: 1- پیروزی انقلاب اسلامی، 2- ایجاد نظام اسلامی، 3- دولت اسلامی، 4- جامعه اسلامی، 5- تمدن نوین اسلامی. از این رو پیروزی انقلاب اسلامی تنها تحول در نظام و ساختار اداری و دولتی کشور نبود، بلکه باورها، علاقه‌ها و... را نیز دگرگون کرد و آرمان¬های مردمی، دینی و فرهنگی در نظام اداری کشور احیا شد.

 

بنابر این می توان گفت جهاد سازندگی ازجمله تجربه¬های نهادی توانمند و انقلابی است که در فضای فرهنگ ارزشی حاکم بر جامعه ایرانی پا به عرصه نظام اداری کشور نهاد و در راستای جهت گیری نظام اسلامی، مأموریت های سنگینی را در خودکفایی (در ابعاد مختلف) و حضور مقتدرانه در ستادهای پشتیبانی، رزمی و مهندسی جنگ تحمیلی را پشت سر گذارد و نیز مفاهیم "جهادگر"، "فرهنگ جهادی" و "مدیریت جهاد" در ادبیات انقلاب اسلامی مولد شکل¬گیری جهاد سازندگی است که امروزه به کلیدواژه¬هایی رایج در مباحث مدیریت کلان کشور بدل شده است.

 

در واقع این تجربه به عنوان یک الگوی کارآمد، کارنامه بی‌نظیری از خود به جای گذاشت. به صورتی که ابعاد و تأثیرات اثرگذاری این نهاد به نحوی است که علاوه بر مطالعات و پژوهش‌های داخلی که به بررسی توفیقات آن پرداخته است؛ حتی دشمنان انقلاب نیز به این مهم اعتراف کرده‌اند.

 

با توجه به مطالب مطرح شده به نظر می رسد بنابر گستردگی مسایل مبتلا به نظام مقدس جمهوری اسلامی و وجود تنوع موضوعات و با توجه به پرادایم پیشرفت در قرن 15 شمسی نیازمند نهاد سازی¬های انقلابی با بهره‌گیری از تجربیات موفق در دولت اول گام دوم انقلاب (دولت سیزدهم) در قالب نهضت پیشرفت از طریق حمایت از حلقه‌های میانی پیشرفت ذیل نهاد ریاست جمهوری هستیم.