رعیت را چه به این غلط‌ها

محمد صادق فرامرزی-رجانیوز: من البته دشواری شرایط را برای جناب سریع‌القلم درک می‌کنم. پس از سال‌ها انحصار «بلاگری علوم انسانی» و جمله‌سازی با کلمات توسعه، ژاپن، سوئیس، کورتکس مغز، ای‌کیو و آی‌کیو توسط ایشان و محسن رنانی، حالا دست زیاد شده و چهره‌های تازه‌نفسی ظهور کردند که پکیج «تمام فرمول توسعه در ۱۰جلسه» و «۲۰ ویژگی جامعه عقب‌مانده» و «رازهای ناگفته آئین قدرت» را با قیمت بالاتری می‌فروشند و از قضا خریدار هم دارند... خب طبیعی است در این شرایط پیشکسوت ما فعالیتش را مضاعف کند و فی‌المثل در کلاس‌های خاطره‌گویی‌اش تعریف کند چگونه ۳ هزار جلد کتاب آزمون دکتری‌اش را در دوسال خواندم؟(یعنی روزانه ۴جلد کتاب)... 

 

این ویدئو جدید استاد را امروز صبح دیدم... نفرت طبقاتی امثال او از انسان‌هایی که در کودکی اتاق خواب شخصی نداشته‌اند، تور تابستانی اروپا نرفته‌اند، راننده شخصی در خودرو را برایشان باز نکرده و... چندان جدید نیست(در پکیج‌های سابق بارها از این دست نسخه‌های توسعه را تجویز کرده بودند). صرفا چون زمانی دموکراسی‌خواهی سکه روز این محافل بود و زدن این حرف‌ها مختصری دردسر داشت آن را نسبتا در لفافه می‌گفتند اما حالا که این محافل تکامل یافته و میل به «آرمان ساواک» و «اسپرم ممتاز سلطنت» و... یافته‌اند صریح‌تر می‌گویند که رعیت خوب، رعیت سپاسگزار ارباب است، رعیتی که حدش را می‌داند، هوس نمی‌کند به طبقه اربابان قدرت نزدیک شود(که البته صلاحش هم در همین است).

 

با این همه بخشی از این گفتگو برایم جذاب‌تر بود، جایی که سریع‌القلم می‌گوید وقتی فقیر پاپتی روزنامه‌نگار شود ممکن است حد خود را نداند و به همسر رئیس‌جمهور فرانسه اهانت کند... از نتیجه‌گیری او که بگذریم، سوالی که می‌ماند همین است که تا کجا می‌توان این چنین بَرده‌مآبانه اندیشید؟ کسی به یاد می‌آورد سریع‌القلم تاکنون کلمه‌ای درباره اهانت مجله فرانسوی به مقدسات ما مسلمانان گفته باشد و جامعه سفیدپوست را برایش ملامت کرده باشد؟ قطعا برای او پذیرش توهین به مقدسات مسلمانان، نشانه توسعه‌یافتگی فرانسه است همانطور که اهانت به همسر رئیس‌جمهور فرانسه دلالت بر عقب‌ماندگی جامعه ما دارد... بله عزیزان پذیرش منطق طبقاتی امثال او به ایران محدود نمی‌ماند، در سطحی بالاتر او خود را هم طبقه پست جهان در برابر طبقه ممتاز سفیدپوستش به حساب می‌آورد... و باز تکرار می‌کنم: رعیت خوب، رعیت سپاسگزار ارباب است، رعیتی که حدش را می‌داند، هوس نمی‌کند به طبقه اربابان قدرت نزدیک شود(که البته صلاحش هم در همین است.)

 

انتهای پیام/