مدعیان دروغین زندگی مردم

رضا قسیمی-رجانیوز: در پی بیانیۀ به اصطلاح تحلیلی حسن روحانی در چند روز پیش، جبهۀ مدعی اصلاحات ایران نیز بیانیه ای را صادرکرد که توجه هم زمان به این دو بیانیه، جدای از واقعیت لاینفک آنها، که هر عقل سلیم اندیشی با توجه به آثار دوره های اثرگزاری حسن روحانی در قالب دبیری شورایعالی امنیت ملی و البته ریاست جمهوری، و نیز جهت گیریهای متعدد جبهۀ مدعی اصلاحات که پیشینه به شورای هماهنگی جبهۀ دوم خرداد و غربگرایی تامّ آن ودستاوردهای آن در همین مسیر، همچون رویداد تحصن در مجلس ششم و اعتراض دنباله دار و پردامنۀ بی مورد به نتایج انتخابات ریاست جمهوری دهم، بر آن صحّه می گذارد، این واقعیت را به ذهن متبادر می کند که در این زمان، پدر دولت و جبهۀ سیاسی پشتیبان آن، با توجه به شرایط نابسامان اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و... در صدد یافتن راهی البته از منظر خود برای مقابله با مشکلات اند.

 

حال بد نیست از منظر اتقان این امر، مقایسه ای بین این دو متن برقرارکنیم تا واقعیت محتوای یکسان یا به تعبیری، رونویسی جبهۀ مدعی اصلاحات از بیانیۀ شیخ مدعی اعتدال، و انتقال ذهنیت او به بیانیۀ دیگر آشکارتر گردد.

 

حسن روحانی پس از بیان خاطره از گذشته های دور و نزدیک، با تلاش به اثبات خود در سمت صحیح، و حتی اذعان به بهانه جویی غربیان در موضوع هسته ای، که خود ۱۶ سال در کسوت دبیری شعام و نیز ریاست جمهور بازیچۀ آن قرارگرفت، ضمن اشاره به لزوم انسجام ملی قوی تر و مستحکم تر و پیوستگی مردم و نظام در کنار هم، با اعتماد به نفس زایدالوصف همیشگی، به لزوم مذاکره با دنیا در راستای آنچه منافع ملی می‌داند و اصرار بر ادامۀ روابط با اروپا، مطابق میل آنان، و کاهش تنش با آمریکا تأکید می‌کند؛ همچون کسی که از پشت کوه آمده و نمی‌داند که تنش کنونی با آمریکا چرا پیش آمد و روابط با اروپا چرا چنین شده است، و اصولاً اهمیتی هم برای این موارد قائل نیست.

 

قهرمان مذاکرات توأم با اظهار ضعف هسته‌ای، با افتخار از آغازمذاکرات در دورۀ ریاست جمهوریش مطالبی را اظهار می دارد و آن را مانع اصلی حملۀ غرب و آمریکا به ایران برمی شمارد؛ همان مطلبی که در بیانیۀ مدعیان اصلاحات، ذیل عنوان تهدید فعال سازی ساختار ماشه از سوی اروپا و بازگشت پروندۀ هسته ای به فصل هفتم و بازگشت تحریم ها و رکود بسیار شدید و نزدیکی جنگ درصورت عدم توجه به این موضوع؛ و لزوم اتخاذ ابتکار هسته ای، یا به تعبیر بهتر، انفعال در موضوع هسته ای، و طیّ مراحل تا بازگشت به تعلیق دوباره و هدم تأسیسات در قبال وعدۀ نافرجام رفع تحریم ها توسط غرب و فروافتادن دوباره به چاه مذاکرات با آمریکا مطرح شده است؛ سیاستی یکسان از جانب یک شیخ و گروهی مرید، البته هردو با یک هدف، و آن هم مقابله با یک تهدید که هردو آن را در مقابل خود می بینند و شکست در برابر آن را نابودی مرام و مسلک و راه فرورفته در ذلت خود در تقابل با مسیر پیشِ روی آن حریف رو به اوج می دانند.

 

 آری، آن شیخ و این مریدان اکنون که با ناکارآمدی دولت موردحمایت خود مواجه شده اند، برای حفظ خود در کیهان سیاست ایران راهی را جز چنگ زدن به چهرۀ حریف مقتدر خود نمی یابند، و در این فرایند پای در هر مسیری که به روی آنها بازشود، بدون توجه به قابل اطمینان بودن آن مسیر می گذارند، و ضمن اشاره به الفاظی چون راهبرد ملی نوین، تغییر رویه فعلیحکمرانی، حمایت لفظی از تشکیل کشور مستقل فلسطین و تبلیغ الغاء تخاصم های به زعم ایشان غیر ضرور سیاست خارجی، و سعی در برجسته‌سازی یا به تعبیر بهتر، بازی با موضوعی به نام رجوع به آراء عمومی در همه موضوع ها، می کوشند چنین القاکنند که خود نگران امنیت ملی و رقیبشان بی توجه به این موضوع است، و مسیر را چنان پیش می برند که اگر شخص یا گروه یا حتی کلیت نظام برخلاف دیدگاه آنان سخن گفت، به واقع مخلّ امنیت ملی و امنیت زندگی مردم و عامل ناامیدی و اضطراب آنان است، و به این ترتیب، می کوشند که مردم را به مسیری که خود درنظردارند، هدایت کنند؛ گرچه بارها و بارها دیده اند و تجربه کرده اند که این موضوع با واکنش منفی جامعه مواجه می گردد.

 

انتهای پیام/