هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
دوشنبه 15 تير 1394 13:15 ساعت
شناسه خبر : 216490
به مناسبت سالروز تأسیس بنای مسجد مقدس جمکران؛
بررسی مستندات تاریخی و حدیثی مسجد جمکران؛ آیا مسجد جمکران به دستور امام عصر(عج) ساخته شده است/ دیدگاه امام خمینی ، رهبر انقلاب و آیه الله بهجت نسبت به مسجد جمکران
اگر كسى در مسئله تاريخ مسجد ايجاد شبهه كند، قضاياى مستقيم و متواتر يقينیاى را كه خيلى از افراد با رفتن به آن جا و توسّل پيدا كردن، مشكلات مهمشان حل شده، نمیتواند انكار كند. اين مسجد، مكانى است كه اوليا و مقدّسين و رجال معنوى، ساليان دراز در آن جا توسّل به شخص اوّل فعلى عالم داشتهاند. بنا بر اين، مسجد جمكران قطعاً مورد عنايت خداوند است و طبيعى است كه مشكلات در آن جا حل شود.
گروه معارف رجانیوز - مصطفی امیری*: بنابر نقل محدث نوری، در 17 رمضان سال ۳۹۳ هجری قمری به دستور حضرت صاحب الامر(عج)، مسجد مقدس جمکران بنا شد.
یکی از مهمترين پايگاه شيعيان شيفته و عاشقان دل سوخته حضرت بقيه الله، ارواحنا فداه، در ایران، مسجد مقدس جمكران، در شش كيلومترى شهر مذهبى قم است. مطابق آمار، همه ساله، بيش از پانزده ميليون عاشق دل باخته، از سر تا سر ميهن اسلامى و جهان، در اين پايگاه معنوى، گرد مى آيند، نماز تحيّت مسجد و نماز حضرت صاحب الزمان، عجل الله تعالي فرجه الشريف، را در اين مكان مقدس به جاى می‌آورند، استغاثه مى كنند، نداى «يا بن الحسن» سر مى دهند، از مشكلات مادّى و معنوى خود سخن مى گويند، با دلى خونبار، از طولانى شدن دوران غيبت، شكوه ها مى كنند.
گزارش تاریخی ساخت مسجد جمکران
در برخى از منابع تاريخى و حديثى چنين آمده كه در سال 393 ق، شخصى به نام حسن بن مسلم جمكرانى از جانب امام زمان عليه السلام مأمور به ساختن اين مسجد می شود. چنان كه مأمور می شود تا مردم را براى رفت و آمد به اين مكان، تشويق و ترغيب كند.
تفصيل اين ماجرا، بر اساس كتاب "جنه المأوى" محدث نورى چنين است:
شيخ فاضل حسن بن محمّد بن حسن قمّى، معاصر شیخ صدوق در کتاب "تاريخ قم" نقل كرده از كتاب "مونس الحزين فى معرفه الحقّ و اليقين" از مصنّفات شيخ ابى جعفر محمّد بن بابويه قمى (شیخ صدوق) به اين عبارت باب «بناى مسجد جمكران از قول حضرت امام محمّد مهدى- عليه صلوات اللَّه الرحمن-»، سبب بناى مسجد مقدّس جمكران و عمارت آن به قول امام عليه السلام اين بوده است كه شيخ عفيف صالح حسن بن مثله جمكرانى- رحمه اللَّه عليه- مىگويد كه: من شب سه شنبه هفدهم ماه مبارك رمضان سنه ثلاث و تسعين در سراى خود خواب بودم كه ناگاه جماعتى به در سراى من آمدند. نصفى از شب گذشته، مرا بيدار كردند گفتند: برخيز و طلب امام محمّد مهدى صاحب الزمان- صلوات اللَّه عليه- را اجابت كن كه تو را می خواند. و ... .
نماز مسجد جمکران
مطابق نقل فوق، که به مختصر ذکر گردید، امام زمان به حسن بن مثله می‌فرماید: «به مردم بگو به این مکان رغبت کنند و آنرا عزیز دارند و چهار رکعت نماز در آن گذارند. در دو رکعت اول، که به نیت نماز تحیت مسجد است، در هر رکعت آن، یک حمد و هفت بار سوره (قل هو الله احد) خوانده می‌شود و در حالت رکوع و سجود هم هفت مرتبه ذکر، تکرار شود.»
و در دو رکعت دوم، به نیت دو رکعت نماز امام زمان (عج) سوره حمد را شروع و آیه «ایاک نعبد و ایاک نستعین» را صد بار تکرار می‌کند و بعد از آن بقیه سوره حمد را خوانده و سوره (قل هو الله احد) را یک بار قرائت می‌کند و به رکوع رفته و ذکر (سُبحانَ رَبّی العَظیمِ و بِحَمدِهِ) هفت مرتبه و سپس به سجود رفته و ذکر (سُبحانَ رَبّی الاَعلی و بِحَمدِهِ) را نیز هفت مرتبه تکرار می‌کند. رکعت دوم را نیز به همین ترتیب می‌خواند، پس از سلام نماز یک بار (لا اله الا الله) گفته و به دنبال آن تسبیحات حضرت زهرا (ع) خوانده شود و بعد از آن به سجده رفته و صد بار صلوات بفرستد.(1)
شایان ذکر است مشابه دستور اين نماز، در دو جاى ديگر آمده است. نخست در نماز حاجتى كه از ناحيه مقدسه وارد شده و مرحوم طبرسى در كتاب كنوز النجاح آن را آورده است و سيد ابن طاووس در مهج الدعوات (ص 351) از آن نقل می كند و اين دعا مربوط به عصر غيبت صغری است. و دومين مورد، در کتاب جمال الاسبوع سید بن طاووس، ذکر شده است، با اين فرق كه در دستور مسجد جمکران، چون مسجد بوده، دستور خواندن نماز تحيّت مسجد نيز داده شده است.(2)
مستندات تاریخی و حدیثی مسجد جمکران
منابعى كه امروزه در اختيار می باشد و اين گزارش ساخت مسجد جمکران به دستور امام عصر را روايت كرده اند، عبارت‌اند از:
1. جنّه المأوى(3) و نجم الثاقب(4)، حاجى حسين محدّث نورى (م 1320 ق).
محدّث نورى، در اين دو كتاب، اين حديث را از مخطوطات سيّد نعمه اللَّه جزايرى نقل میكند كه وى آن را از ترجمه فارسى تاريخ قم و تاريخ قم، آن را از كتاب مونس الحزين فى معرفه الحق و اليقين شيخ صدوق روايت كرده است.
2. أنوار المشعشعين فى تاريخ قم و القميين،(5) شيخ محمّد كچويى (م 1335 ق).
نويسنده، اين حديث را از كتاب خلاصه البلدان نوشته سيّد محمّد بن محمّد بن هاشم رضوى قمى و وى آن را از مونس الحزين شيخ صدوق روايت كرده است.
به جز اين دو منبع، مصدر مكتوب كهن ديگرى در اختيار نيست كه اين گزارش در آن ثبت شده باشد. ساير آثار، از اين دو كتاب نقل كرده‌اند و بدانها نسبت مىدهند. اينك چند نكته در اين زمينه مطرح می شود:
بررسى اعتبار منابع مسجد جمکران
1. از شيخ صدوق کتابی به نام "مونس الحزين" هم اکنون، موجود نيست؛ بلكه در كتب فهارس نيز چنين اثرى به شيخ صدوق منسوب نشده است. مگر آن كه مراد از اين كتاب، مونس الحزين نگاشته ابن فتّال نيشابورى باشد.). گفتنى است ابن فتّال نيشابورى (م 508 ق) كتابى به نام مونس الحزين داشته (كه البته اكنون مفقود است) و احتمال دارد نام ايشان با ابن بابويه صدوق اشتباه شده باشد.
2. كتاب "تاريخ قم" به زبان عربى بوده و نويسندهاش حسن بن محمّد بن حسن قمّى معاصر شيخ صدوق است. متن اصلى اين كتاب نیز هم اکنون موجود نيست.
3. البته کتاب "تاريخ قم" در سال 865 ق توسط حسن بن على بن حسن عبد الملك قمّى به فارسى ترجمه شده كه موجود است؛ ولكن تنها چند فصل آن به جاى مانده است و داستان جمكران در متن حاضر، موجود نيست. البته به سبب نقص كتاب، نمیتوان ادّعاى عدم وجود داستان جمكران در كلّ كتاب را مطرح كرد.
4. دستخط هاى سيّد نعمت اللَّه جزايرى از تاريخ قم كه محدّث نورى از آن نقل كرده، مفقود است و اين داستان در آثار فراوان حديثى سيّد نعمت اللَّه جزايرى كه اينك در دسترس است، وجود ندارد.
5. كتاب خلاصه البلدان سيّد محمّد رضوى نيز مفقود است و معلوم نيست وى به چه سندى اين داستان را از كتاب مونس الحزين نقل كرده است.
6. در اين گزارش، سال وقوع داستان، 393 ق ذكر شده است و داستان از كتاب شيخ صدوق كه در سال 381 ق فوت كرده منقول است؛ يعنى وقوع داستان، دوازده سال پس از فوت نويسنده كتاب مونس الحزين است. البته برخى از محقّقان، از جمله آيه اللَّه شبيرى زنجانى، به اين ايراد پاسخ داده و گفتهاند كه شايد در اين نقل، تسعين با سبعين، اشتباه شده است؛ يعنى نقل كتاب تاريخ قم 373 قمرى بوده است كه شش سال قبل از فوت شيخ صدوق می‌شود (ماهنامه پاسدار اسلام: ش 385- 386 ص 20).
7. اعمال مسجد جمكران در هيچ يك از كتب ادعيه و مزار كهن، از قبيل: كامل الزيارات، مصباح المتهجّد، و كتب سيّد ابن طاووس، كفعمى و ابن فهد حلّى مذكور نيست.
8. همچنين محدّثان بزرگى چون علّامه مجلسى و سيّد هاشم بَحرانى در كتب خود- كه دايره المعارف حديث شيعه اند- به اين روايت اشارهاى ندارند.
9. نيز نام اين مسجد در كتب كهن تاريخى بويژه در كتاب نقض عبدالجليل رازى (ق 6 ق) كه به گزارش مساجد و مدارس قم، اهتمام داشته، موجود نيست. اوّلين گزارشى كه از اين مسجد در دست ماست، مربوط به نسخهاى از كتاب خلاصه التواريخ است كه نويسنده در ضمن وقايع سال 986 ق، نوشته است:
مير ميران ... چهار پنج ماه در قريه لنجرود (لنگرود) كه تا شهر [قم] دو فرسخ راه است ماند و در بعضى ايّام در مقام با احترام حضرت امام صاحب العصر و الزمان معتكف گشت.(6) از اين گزارش معلوم می‌شود كه در اواخر سده دهم هجرى، اين مكان به نام مقام امام زمان عليه السلام مطرح بوده است.
با اين همه، چند نكته را نبايد از نظر دور داشت:
1. خواندن نماز تحيت و نيز خواندن نماز امام زمان عليه السلام(7) در اين مكان به عنوان مسجد، نه تنها منعى در آن نيست، بلكه مطلوب و مستحب است. برخى از بزرگان شيعه نيز بر همين بُعد تأكيد داشتهاند. آيه اللَّه مكارم شيرازى از مراجع تقليد می‌گویند:
«من تعجب میكنم از كسانى كه باز هم در باره مسجد جمكران منفى بافى می كنند. ما می گوييم حسن بن مثله جمكرانی‌ای بود يا نبود؛ امّا مسجدى هست كه نام امام زمان در آن برده می‌شود و عبادتى هست كه عبوديت خالص است؛ صد مرتبه «اياك نعبد و اياك نستعين»، چنين عبادتى چنان جذابيتى ايجاد كرده كه هفتهاى صدها هزار نفر و در ايام مخصوص، ميليونها نفر به اين مكان می‌روند. كدام عقل اجازه میدهد كه با اين چنين مركز مؤثّرى مخالفت كنند؟ بخصوص كه آن مسئله تاريخى در خواب نبوده و در بيدارى اتفاق افتاده. اين مسئله را علماى بزرگ تأييد كرده‌اند و مخالفتكنندگان نبايد در مقابل علما بِايستند.»(8)
2. رفت و آمد برخى از علماى گذشته چون فيض كاشانى (م 1091 ق) و فرزندش، و نيز شيخ بهايى (م 1031 ق) و محمّدتقى مجلسى (م 1070 ق) به اين مسجد و در دوران معاصر رفت و آمد تعدادى از مراجع و علما به اين مكان، قابل توجّه است و میتواند مستند مطلوبيت انجام يافتن چنين عمل عبادى قرار گيرد.(9)
3. معجزات و كراماتى كه در اين سالها در اين مكان به وقوع پيوسته نيز میتواند شاهدى بر توجّه امام زمان عليه السلام به اين مسجد و اين مكان باشد. آيه اللَّه شبيرى، از اين منظر به مسجد جمكران نگريسته و فرموده است:
اگر كسى در مسئله تاريخ مسجد ايجاد شبهه كند، قضاياى مستقيم و متواتر يقينیاى را كه خيلى از افراد با رفتن به آن جا و توسّل پيدا كردن، مشكلات مهمشان حل شده، نمیتواند انكار كند. اين مسجد، مكانى است كه اوليا و مقدّسين و رجال معنوى، ساليان دراز در آن جا توسّل به شخص اوّل فعلى عالم داشتهاند. بنا بر اين، مسجد جمكران قطعاً مورد عنايت خداوند است و طبيعى است كه مشكلات در آن جا حل شود. ما میدانيم كه خيلى از افراد به حسب ظاهر، مشكلات لاينحل داشتند و آن جا رفتند و مشكلشان حل شده است. امام خمينى رحمه الله بيمارىای داشتند كه احتمال نجات از آن بعيد به نظر میرسيد، و هنوز اين خبر بين مردم منتشر نشده بود. پسر دايى ما دكتر ولايى براى رسيدگى، با يكى از وزرا آمدند و گفت: «حال ايشان وخيم است». كسى هم نمیدانست كه ايشان مريض شدهاند. ما با يكى از رفقا گفتيم كه «بايد برويم مسجد جمكران براى توسّل». رفتيم و الحمدللَّه خطرى كه احتمال نجات از آن بعيد به نظر میآمد، حل شد. به هر حال، ما تجربهاى اين چنين در باره مسجد جمكران داريم. اشخاص ديگر هم تجربههاى مختلفى دارند.(10)
مسجد جمکران و نگاه فرهنگی
و اما در مورد مسجد سه نکته مهم، شایان ذکر است:
مسجد جمکران از نظر علمى و تاریخى
برخلاف آنچه بعضى از ناآگاهان مى‌پندارند استناد بناى این مسجد به امر حضرت صاحب الامر ـ ارواحنا فداه مربوط به یک «خواب» نیست، بلکه بیان دستور صریحى در حالت بیدارى است.
مرد صالح و پاک و با ایمانى به نام «حسن بن مثله» جمکرانى مى گوید: در شب 17 ماه مبارک رمضان سال 373 هـ.ق (بیش از یک هزار سال قبل) نصف شب بود، جمعى به در خانه من آمدند و مرا از خواب بیدار کردند و گفتند: «اجب الامام المهدى صاحب الزمان(علیه السلام) فانه یدعوک؛ دعوت امامت حضرت مهدى(علیه السلام) را اجابت کن تو را خوانده است».
او مى گوید: به خدمت حضرت رسیدم و اشاره به قطعه زمینى کردند و فرمودند: این مال ماست و مسجدى در آن بساز. سپس فرمود: به مردم بگو این مکان را گرامى بدارند و به آن توجه کنند.
آنگاه دستور دادند چهار رکعت نماز در آن بخوانند. دو رکعت نماز تحیت مسجد (با آداب مخصوص) و دو رکعت نماز که همان نماز معروف امام زمان(علیه السلام)(با آداب مخصوص آن) و در پایان این جمله را فرمودند: «فمن صلاهما فکانما صلى فى البیت العتیق; کسى که این دو نماز را بجا آورد مثل این است که در "کعبه معظمه" بجا آورده است».
این حدیث از کتاب «تاریخ قم» از کتاب «مونس الحزین فى معرفة الحق والیقین» که از تألیفات مرحوم صدوق است، نقل شده است که متن فارسى یا عربى آن (مطابق نقل صاحب الذریعة در دست بسیارى از بزرگان بوده است).
و اینکه بعضى مى گویند کتابى به نام «مونس الحزین» در ضمن کتب مرحوم صدوق یا فلان عالم بزرگ دیگر ذکر نشده، هیچ مشکلى ایجاد نمى کند، زیرا هیچ کس از مورخان نگفته اند کتابهاى مرحوم صدوق منحصراً فلان کتابها هستند.
بنابراین هنگامى که عالم بزرگى از معاصران صدوق (یعنى نویسنده تاریخ قم) این کتاب را به صدوق نسبت مى دهد، باید بپذیریم. این حدیث مشمول "احادیث من بلغ" است که در منابع معروف شیعه و اهل سنت آمده، و بزرگان فقها آن را پذیرفته اند، هر چند بعضى آن را کافى براى قصد ورود مى دانند و بعضى به قصد رجاء معتقدند (شرح این بحث علمى را جداگانه خواهیم داد).
مسجد جمکران از نظر محتوا
قطع نظر از این روایت نورانى، این مسجد بى شک یکى از مساجد باشکوه و پرارزش است.
اعمالى که در آن انجام مى شود مرکب از چهار چیز است:
الف) نماز تحیت مسجد که مرحوم صاحب جواهر آن را در جلد نهم و یازدهم مشروحاً آورده است.
و طبق این روایت به طور کامل با هفت سوره توحید و هفت مرتبه ذکر رکوع و سجود خوانده مى شود.
ب) نماز معروف حضرت ولى عصر(علیه السلام) با یکصد مرتبه تکرار آیه «ایاک نعبد و ایاک نستعین» که انسان را به اوج عظمت توحید مى رساند.
همان نمازى که علماى بزرگوارى همچون علامه مجلسى، شیخ حر عاملى، کفعمى و فضل بن الحسن الطبرسى در کتابهاى خود نقل کرده اند.
ج) تسبیح حضرت زهرا (علیها السلام) که طبق روایات از مصادیق ذکر کثیرى است که قرآن بر آن دعوت فرمود (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللهَ ذِکْراً کَثِیراً) (احزاب، 41).
عالم بزرگوار و فقیه نامدار صاحب جواهر در جلد 10، آن را برترین اذکار و بهترین تعقیبات شمرده و روایات زیادى در فضیلت آن نقل کرده است.
د) یکصد مرتبه صلوات بر محمد و آل محمد آن هم در حال سجده، همان ذکر پربرکتى که روایات متواتره درباره اهمیت آن وارد شده و بعضى از بزرگان، کتاب مستقل درباره برکات صلوات بر پیامبر و اهل بیتش نوشته اند و نماز بدون آن نماز نیست.
آیا این اعمال هرگاه به قصد قربت مطلقه خوانده شود، جاى بحث دارد، حتى جمعى از فقهاى بزرگ فتوا داده اند به قصد ورود نیز مى توان خواند، همانگونه که یکى از مراجع محترم فعلى گفتند: من حاضر بودم که کسى از حضرت آیة الله العظمى بروجردى سؤال کرد، آیا مى توان اعمال مسجد جمکران را به قصد ورود انجام داد، ایشان کمى مکث کردند و فرمودند: آرى! مى توان به قصد ورود انجام داد. این در حالى است که احاطه فقهى و رجالى آن مرحوم بر کسى پوشیده نیست.
مسجد جمکران از نظر فرهنگى
مردم جهان از پیروان هر مذهب و مسلکى مى کوشند عده‌اى را هر چند یکصد نفر باشند دور خود جمع کنند و مذهب خود را تبلیغ کنند. در حالى که مسجد جمکران هر سال حدود 14 میلیون نفر را به طور طبیعى به سوى خود جذب مى کند و زمینه را براى هرگونه کار فرهنگى فراهم مى سازد.
آیا نباید خدا را بر این موهبت عظمى شکر کرد. آیا هیچ عقلى اجازه تضعیف این کانون مقدس را مى دهد؟ آیا تضعیف این کانون هدایت مشروعیت دارد؟ (منبع: +)
مسجد جمکران در نگاه امام خمينى
برخلاف شايعه‌هاي مبني بر بی اعتنایی امام خميني به مسجد جمكران، مدارك و شواهد قابل اعتماد و مستندي موجود است كه نشان دهنده عنايت ايشان به اين مكان مبارك مي‌باشد.
در آغاز پيروزي انقلاب حضرت امام رضوان الله تعالي‌عليه تعدادي از اعضاء جامعه محترم مدرسين را مأمور رسيدگي به وضع مسجد مقدّس جمكران نمودند. اين آقايان پس از بررسي همه جانبه و تبادل نظر با هيات امناء مسجد، با توجه به اهميت اين مكان مقدس پيشنهاداتي را تهيه و براي تصويب نهايي طي نامه‌اي در تاريخ 17/2/1358 به محضر حضرت امام قدس‌سره تقديم كردند. مناسب مي‌دانيم به دو فراز از نامه اشاره داشته باشيم:
- با توجه به اقبال روزافزون مردم به مسجد صاحب‌الزمان در جمكران، بايد حفاظت و رفاه زائران بيش از گذشته مورد توجه قرار گيرد و طرحهاي جالب و اصلاحي بسيار كامل...به فوري با رعايت الاهم فالاهم به اجرا درآيد.
- با توجه به اينكه مسجد مقدس جمكران يادگاري عظيم از حضرت ولي‌عصر-ارواحنافداه- بوده و آن سرور امر به ساختن آن مسجد و توجه شيعيان به آن نموده‌اند (طبق روايت مرحوم شيخ صدوق- رضوان‌الله‌عليه) بنابراين وقف عام محسوب شده و امر توليت آن با حاكم شرع بوده و اداره آن زير نظر حاكم شرع با هياتي از عدول مؤمنين و ثقات مطلع امين و علاقه‌مند به آن جناب (ع) بايد باشد، و كليه اموال و عوايد حاصله بايد با حفظ مصالح مسجد دقيقا صرف عمران و توسعه و رفع نيازمنديهاي آن مكان شود ...
حضرت امام در ذيل اين گزارش چنين مرقوم فرمودند:
بسمه تعالي؛ آنچه را حضرات آقايان مدرسين تصويب كرده‌اند، مورد تاييد اينجانب مي‌باشد. روح الله الموسوي الخميني، صحيفه امام، جلد 7 ، صفحه 195.
علاوه بر این، این مکان و مسجد، مورد عنایت و توجه ویژه جانشین برحق امام خمینی و نائب امام عصر، مقام معظم رهبری بوده و توسط مقام ایشان، این مسجد، به "مکان مقدس و نورانی"(11) توصیف شده، و فرموده اند:
این مسجد مبارك و مقدس را مركزي براي عبادت و توسل و مورد توجه "رجال الغيب" در اعصار مختلف بوده است. (منبع: +)
مسجد جمکران در نگاه آیه الله بهجت
آیه الله بهجت، در مناسبت های متعدد، بر عظمت و مقام مسجد جمکران، تاکید فرموده اند. از جمله:
شخصی از ایشان درباره اشتیاق به امام عصر و چگونگی آن پرسش می کنند. ایشان، در پاسخ دستور به مسجد جمکران و ادای نماز آن، دستور می‌فرمایند.
پرسش: این حقیر مشتاق زیارت امام عصر حضرت حجةبن‌الحسن العسکری عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف می‌باشم، از حضرتعالی تقاضا دارم که مرا دعا کنید که به این سعادت نائل شوم.
پاسخ: زیاد صلوات اهدای وجود مقدسش نمایید، مقرون با دعای تعجیل فرجش، و زیاد به مسجد جمکران، مشرف شوید با ادای نمازهایش. (منبع: +)
هر كس كه براى حاجتى به مكان مقدّسى مانند مسجد جمكران مى رود، بايد كه اعظم حاجت نزد آن واسطه ى فيض، يعنى فَرَج خود آن حضرت را از خدا بخواهد ... اصل بناى جمكران به امام زمان ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف، منسوب است. ... به صورت متعدّد، نقل كرده اند كه كسانى در مسجد جمكران به حضور حضرت غائب، مشرّف شده اند. (منبع: +)
افسوس که همه برای برآورده شدن حاجت شخصی خود به مسجد جمکران می‌روند و نمی‌دانند که خود آن حضرت چه التماس دعایی از آن‌ها دارد که برای تعجیل فَرَج او دعا کنند. (منبع: +)
جمع بندی
بنابر آنچه ذکر شد، طبق برخی از نقل های تاریخی و حدیثی به نقل از کتاب نجم الثاقب محدث نوری، در ۱۷ رمضان سال ۳۹۳ هجری قمری به دستور حضرت صاحب الامر(عج) مسجد مقدس جمکران بنا شد، طبق این نقل، اين مسجد، بيش از يك هزار سال پيش به فرمان حضرت بقيه الله، ارواحنا فداه، در بيدارى، و نه در خواب، تأسيس گرديد و اکنون، پناهگاه شيعيان و پايگاه منتظران و تجلّیگاه حضرت صاحب الزمان (عليه السلام) بوده است.
هرچند منابع تاریخی تصویر شفاف و روشنی به دست ما نمیدهند اما جدا از مستندات تاريخى مسجد جمکران به عنوان مسجد و خانه خدا و محلّ انجام دادن عبادات دينى، قابل تكريم و احترام است و رفت و آمد بدانجا و خواندن نماز حضرت قائم و انجام دادن عبادات مذهبى در آن مطلوب و مستحب است.(12) علاوه بر اینکه مسجد جمکران، مورد عنایت و توجه برخی از علماء و فقهاء بوده و نائب امام عصر، مقام معظم رهبری، بر خدمت‌گذاری و توجه این مسجد و تکریم آن، توجه ویژه ایی داشته اند و این مسجد را مورد عنایت "رجال الغیب" امام عصر، در عصرهای مختلف، دانسته اند.
------------------------------------------------
پی نوشت ها:
(1) جنّة المأوى: ص 47، بحار الأنوار: ج 53 ص 234.
(2) دانشنامه امام مهدی ج 6، ص 249.
(3) جنّة المأوى: ص 47، بحار الأنوار: ج 53 ص 234.
(4) نجم الثاقب: ص 212- 215.
(5) أنوار المشعشعين: ج 1 ص 543.
(6) ديروز و امروز قم: ص 191(به نقل از: خلاصة التواريخ: ج 2 ص 1019).
(7) دانشنامه امام مهدی، ج 6 ص 249.
(8) ماهنامه پاسدار اسلام: ش شماره 385- 386 ص 20.
(9) تاريخ قم با تحقيق: محمّدرضا انصارى قمى، ص 113.
(10) ماهنامه پاسدار اسلام: ش 385- 386 ص 20.
(11) پایگاه اطلاع رسانی مقام معظم رهبری، تاریخ 19/6/92.
(12) منبع: دانشنامه امام مهدی، ج 3، ص 60-70.
------------------------------------------------
* دانش آموخته حوزه علمیه قم
من هیچ اعتقادب به این خرافات ندارم. در زمان پیامبر هم برای اثبات بعضی چیزها نیاز به معجزه بود. خداوند با معجزه جلوی ورود پیامبران دروغی را سد کرد. از طرفی به مردم هم گفت که خواب خوب است اما حجت نیست.
من اگر به قم بروم به حرم حضرت معصومه میروم که ثابت شده است نه اینکه دنبال اوهام بروم.
جمعى به در خانه من آمدند و مرا از خواب بیدار کردند و گفتند: «اجب الامام المهدى صاحب الزمان(علیه السلام) فانه یدعوک؛ دعوت امامت حضرت مهدى(علیه السلام) را اجابت کن تو را خوانده است».
و آیه الله مکارم به این واقعیت تصریح کردند.