هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
پنجشنبه 21 مرداد 1400 15:42 ساعت
شناسه خبر : 350309
جواد کتابی
درباره وزیر پیشنهادی ارشاد
پیشتر نوشتم سیستم طرفدار ابتذال است. دال مرکزی استدلالم نیز به نگاه تحمیقی و امنیتی به فرهنگ باز می‌گشت. انتخاب وزرایی با سابقه‌های امنیتی مثل علی جنتی و نمونه‌‌هایی از این دست. مثلا علی لاریجانی اورکت پاسداری‌اش را که در آورد وزیر فرهنگ این کشور شد. اما مدیریت فرهنگی که بیشتر بر ریل فرح‌نگی جلو می‌رود نیاز به چه مدیری دارد؟ از من بپرسید می‌گویم آدمی که از فرهنگ‌عمومی شناخت عمیقی داشته باشد.
از ناصر میناچی که مدتی بعد از استعفای دولت موقت دستگیر شد، تا عباس دوزدوزانی پاسدار و معادیخواه قاضی شرع! تا علی جنتی امنیتی و صالحی، وزرای فرهنگ و ارشاد از دوحالت خارج نبودند. یا پیاده بودند و یا امنیتی و غیر مرتبط! پیاده‌ها را نمی‌شود جدی گرفت. مثالش همین صالحی وزیر گل و بلبلی و فرهنگی که با رزومه‌ی «دین‌آنلاین» وزیر شد. روی همین‌ها هم امنیتی‌ها سوار می‌شوند. الگوی تحمیقی خودشان را پیاده می‌کنند و ابتذال را بر گفتگو ترجیح می‌دهند.
فرهنگ مقوله‌ی پیچیده‌ای‌ست. لایه‌های پنهانی و عمیقی دارد. بسیار حساس است و اقدامات حکومت در راستای آن می‌تواند تاثیرات مثبت و منفی بسیاری بر افکار عمومی به جا بگذارد.
پیشتر نوشتم سیستم طرفدار ابتذال است. دال مرکزی استدلالم نیز به نگاه تحمیقی و امنیتی به فرهنگ باز می‌گشت. انتخاب وزرایی با سابقه‌های امنیتی مثل علی جنتی و نمونه‌‌هایی از این دست. مثلا علی لاریجانی اورکت پاسداری‌اش را که در آورد وزیر فرهنگ این کشور شد. اما مدیریت فرهنگی که بیشتر بر ریل فرح‌نگی جلو می‌رود نیاز به چه مدیری دارد؟ از من بپرسید می‌گویم آدمی که از فرهنگ‌عمومی شناخت عمیقی داشته باشد. رزومه‌ی فرهنگی و پژوهشی جدی داشته باشد. غیر از این یا پیاده خواهد بود یا امنیتی. که نسبتشان عموم و خصوص من‌وجه است.
اولین باری که شنیدم دکتر اسماعیلی گزینه‌ی وزارت فرهنگ است حدود چندساعت با دوستان درباره‌اش گپ می‌زدیم. استاد دانشگاه تهران که سابقه‌ی درخشانی در امر پژوهش و فرهنگ دارد. (معاون فرهنگی اجتماعی استانداری اصفهان، معاون فرهنگی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری،مدیرکل نظارت سیمای صداو سیما ، نماینده سازمان صداسیما در شورای هنر ، رییس دفتر تحقیقات اجتماعی استان و معاون پژوهشی مرکز اسناد انقلاب اسلامی)
او را به چند جهت مهمترین گزینه‌ی وزارت ارشاد در این سال‌های متمادی می‌دانم. اول از آن جهت که فهم عمیقی نسبت به فرهنگ عمومی دارد، خوش بیان و بسیار منعطف است. با فضای دانشجویی ارتباط محکمی دارد و بر تاریخ معاصر ایران، علی‌الخصوص مدیریت فرح‌نگی پهلوی مسلط است. مهم‌تر از همه‌ی این‌ها او نه در دسته‌ی پیاده‌ها جای‌می‌گیرد و نه در دسته‌ی امنیتی‌ها! این یک حسن ویژه است. برای وزارت‌خانه‌ای که عموما روی فرکانس عقلانیت تنظیم نشده، یک حسن ویژه است.
