سینمای ایران ناکام در تصویر انتظار

یادی کنیم از بهترین فیلم محمدمهدی عسگرپور؛ قدمگاه.

 

سینمای پرتولید ایران هنوز نتوانسته چند فیلم درباره مهمترین رویداد مذهبی و خصوصا قرائت و روایت شیعه از ظهور حضرت مهدی (عج) ارایه کند.

 

نزدیک سه هزار فیلم بلند پس از انقلاب ساخته شده است که در این میان نمی‌توان به اندازه انگشتان یک دست فیلم درباره ظهور و حتی عام‌تر درباره مقوله «انتظار» پیدا کرد.

 

حتی تلویزیون هم با اینکه در زمینه مقوله‌های استراتژیک ادعاهایی دارد ولی به جز چند تله فیلم کم‌بنیه و لاغر چیزی در چنته ندارد، مثلا فیلم «کمی دورتر» (مذهبی است) ساخته مجید اسماعیلی و تهیه شده توسط روح‌الله حجازی و رویکردهایی در برخی سریال‌ها و...

 

البته مبنا تلویزیون نیست و همواره سینما ملاک ماندگاری و تاثیرگزاری هر پدیده‌ای شناخته می‌شود.

 

هالیوود و حتی بالیوود و برخی اروپایی‌ها هر ساله فیلم‌های زیادی در زمینه «انتظار» (موضوعی که همه مردم با آن همراه می‌شوند) تولید می‌کنند، خصوصا آمریکا که در قالب آثار آخرالزمانی و آرماگدونی به‌دنبال تحریف ظهور و تثبیت هژمونی خودش برجهان است.

 

آنچه مهم است ساختن فیلم‌هایی با رویکرد انتظار در باورها و اعتقادات مسلمانان و الخصوص شیعیان جهان است که به شدت جایش خالی است.

 

نکته بارز این کمبود وقتی جلوه بیشتری دارد که در درجه نخست موضوع ظهور با محتوایی امید آفرین و شادی بخش توام است و در نتیجه می‌تواند برخی خلاها را جبران کند و در مراحل بعدی اساسا زمینه‌های جذاب و دراماتیکی برای فیلم شدن دارد.

 

خلاصه اینکه اگر قرار باشد فیلمی درباره «آقا» در سینمای ایران نام ببریم، همچنان باید از فیلم «قدمگاه» یاد کنیم، اثری که نزدیک بیست سال پیش ساخته شده است.