چهارشنبه 16 آبان 1397 08:47 ساعت
شناسه خبر : 298023
زنگنه هیچگاه اعتقادی به ساخت پالایشگاه نداشت. روند پالایشگاه سازی در ایران با روی کار آمدن زنگنه در سال 76 بالکل منقطع گردید مگر پالایشگاه ستاره خلیج فارس که تنها پالایشگاه ایران طی 20 سال اخیر است.
گروه اقتصادی-رجانیوز: گزارش رسمی مرکز پژوهشهای کنگره آمریکا درباره تحریم نفت ایران، نشان میدهد صادرات نفت ایران تا انتهای ماه اکتبر( 7 آبان 97) به حدود 1.6 میلیون بشکه در روز رسیده که تقریبا معادل میزان صادرات نفت در فوریه ۲۰۱۶ تاکنون است. پس از اعلام آمریکا مبنی بر اعلام تحریم صنعت نفت در نوامبر 2018 (آابان 97) خریداران نفت ایران از هند، چین، ژاپن، جمله کرهی جنوبی و اتحادیه اروپا میزان واردات نفت خود را کاهش دادهاند.
جدول 1- گزارش مرکز پژوهشهای کنگره آمریکا درباره تحریم نفت ایران
با بازگشت تحریمهای نفتی از اواسط آبان ماه ۹۷، این احتمال وجود دارد که شرایطی مشابه اوایل دهه ۹۰ تکرار شود و دوباره میزان صادرات نفت کشور به میزان یک میلیون بشکه نفت نیز در روز کاهش یابد.
یکی از راهکارهای بی اثر کردن تحریمهای نفتی ، تبدیل نفت خام به فراوردههای نفتی و صادرات آن به جای نفت خام است. پالایش و فرآورش نفت خام موجب میگردد به جای صادرات نفت خامی که امکان شناسایی آن وجود دارد، فرآوردههای نفتی که قابلیت شناسایی در آن وجود ندارد صادر گردد. یکی از ویژگیهای فراورش نفت خام و تبدیل آن به زنجیره متنوعی از فرآوردههای نفتی، این موضوع است که صادرات بخش زیادی از فرآوردهها از طریق خودروهای سنگین، خط لوله و نهایتاً کشتی به کشورهای همسایه صورت میگیرد. این نحوه از صادرات را میتوان «توزیع از طریق شبکه مویرگی» نامید.
با فراوری نفت خام و تبدیل آن به فراوردههای نفتی، تنوع محصولات تولیدی و متعاقباً تعداد و تنوع مشتریهای جهانی نیز افزایش مییابد. تنوع مشتریهای خارجی ایران مزایای زیادی دارد یکی از این مزایا از بین رفتن محدودیتهای فروش نفت به چند کشور خاص است. یکی دیگر از ویژگیهای تنوع مشتریهای خارجی در خرید فراوردههای نفتی ایران، موضوع محدود شدن امکان رهگیری درآمدهای خارجی کشور است. بهعبارتدیگر با افزایش تعداد تراکنشهای مالی با حجمهای مالی کوچک، ریسک همکاری مالی با ایران کاهش مییابد.
با توجه به وضعیت استراتژیک صنعت پالایشی از جهت بی اثر کردن تحریمها برای ایران و همچنین ایجاد اشتغالزایی و ایجاد ارزش افزوده در اقتصاد پس از انقلاب اسلامی توسعهی صنعت پالایشی با سرعت بسیار اندکی همراه بوده است.
این صنعت در دوران وزارت آقای زنگنه در دولتهای هفتم، هشتم ، یازدهم و دوازدهم با بی توجهای بیشتری از سوی وزرات نفت مواجه شد. زنگنه نه تنها هیچگاه اعتقادی به ساخت پالایشگاه نداشت، بلکه اگر در موارد نادری مثل پروژه پالایشگاه سیراف که با خوراک میعانات گازی طراحی شده است، اعتقاد آورد، پالایشگاهساز خوبی نشد. روند پالایشگاه سازی در ایران با روی کار آمدن زنگنه در سال 76 بالکل منقطع گردید مگر پالایشگاه ستاره خلیج فارس که تنها پالایشگاه ایران طی 20 سال اخیر است. زنگنه بارها در رسانه های عمومی و دوربین زنده تلویزیون اعلام کرده است که «من پالایشگاه سازی را امری مقدس نمی دانم» یا «(سوددهی) پالایشگاه آنقدرها هم که می گویند جذاب نیست» یا «اگرچه معتقدم پالایشگاه به صرفه نیست اما اگر نیاز کشور را تأمین کند اقدام به ساخت پالایشگاه می کنیم.»
همه این اظهارات زنگنه که چه بسا از نظر اقتصادی درست هم باشد در حالی است که در تمام دنیا، پتروشیمی ها را به عنوان واحدهای با سود اقتصادی بالا، اما پالایشگاه ها را به عنوان واحدهای استراتژیک می شناسند. وزارت نفت میبایست به جای دلیل تراشی عدم سودآوری صنعت پالایش با تسهیلگری و رگولاتوری صنعت نفت، سرمایههای مردمی و بخش خصوصی را جهت افزایش ظرفیت پالایشی به کار میگرفت. شاید به جرئت به توان گفت که زنگنه ژنرال نفتی دولت حسن روحانی راه تحریمهای نفتی را برای دولت آمریکا باز گذاشته است.
لینک کوتاه »
http://rajanews.com/node/298023
لینک کوتاه کپی شد