هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
شنبه 23 تير 1403 16:50 ساعت
شناسه خبر : 381811
گزارش رجانیوز از برنامه خلاقانه شبکه دو سیما برای ماه محرم؛
«حسینه بهشت»، دلنشین و باصفا مثل هیئت/ یک تصویر بدون کلیشه از روضههای خانگی
«حسینیه بهشت» یک برنامه ساده و دلنشین، به سادگی و دلنشینی روضههای خانگی است. برنامهای که از قالبهای مرسوم برنامهسازی فاصله گرفته است.
گروه فرهنگ-رجانیوز: برنامه «حسینیه بهشت»، از روز اول محرم، روانه آنتن شبکه دو شد. برنامهای که خیلی تابع استانداردهای تولید و پخش یک برنامه تلویزیونی نبوده و شاید همین نکته مهمترین مزیت آن به حساب میآید. تبعیت نکردن از قواعد مرسوم است که توانسته این برنامه را در ارائه یک تصویر ساده، بدون کلیشه و واقعی از مجالس و روضههای خانگی به موفقیت برساند. «حسینیه بهشت» یک برنامه ساده و باصفا است؛ به همان میزان که روضه خانگی ساده و باصفا است.
به گزارش رجانیوز، هرساله با فرا رسیدن ماه سوگواری حضرت اباعبدالله علیهالسلام، صداوسیما هم رنگ و بوی ماه ماتم را به خود میگیرد. صداوسیما که غالبا در ایام محرم، با برنامههای گفتوگو محور در کنار یک برنامه قله مانند «حسینیه معلی» به استقبال عزای سیدالشهدا علیهالسلام میرفت، امسال توجه ویژهای به مجالس روضه خانگی نشان داده است. برنامه «حسینیه بهشت» برنامه خلاقانه شبکه دو سیما است که با محوریت روضههای خانگی روانه آنتن شده است.
«حسینیه بهشت» یک برنامه ساده و دلنشین، به سادگی و دلنشینی روضههای خانگی است. برنامهای که از قالبهای مرسوم برنامهسازی فاصله گرفته است و برای اینکه بتواند در نقش یک تصویرگر، تصویر دقیقتری از مجالس روضه خانگی ارائه دهد به طور حداکثری خودش را با آن فضا تطبیق داده است. «حسینیه بهشت» در استودیوهای برنامهسازی تولید نمیشود؛ بلکه کارگردان دوربین را به یک حسینیه برده است. حسینیهای که شاید کوچک و نُقلی باشد ولی مهمانان و سوگواران شاه شهیدان را درون خود جای میدهد.
اگر به طور معمول در یک برنامه تلوزیونی هزینههای هنگفتی را خرج دکور برنامه میکنند، دکور «حسینیه بهشت»، چند تکه سیاهی و تعدادی کتیبه، به همراه چند بیرقِ پرچم دوزیشده و دو لاله شمعدان در کنار منبر است؛ همان چیزهایی که یک مجلس روضه خانگی به آن نیاز دارد.
هر قسمت از «حسینیه بهشت» به طور معمول 40 دقیقه به طول میانجامد. مهمانان این جلسه به صورت خانوادگی و به اتفاق همسران و فرزندان خود به این جلسه مشرف میشوند. در هر جلسه از این محفل روضه، ابتدا سخنران جلسه به منبر میرود و سپس جلسه با شعرخوانی و مداحی پیرغلامان، شاعران آیینی و مداحان نوجوان ادامه پیدا میکند.
سخنران این روضه خانوادگی، شیخ اسماعیل رمضانی از واعظان و سخنرانان سرشناس تهران است که با در نظر گرفتن اقتضاء و حال مخاطبان، با یک ادبیات شیرین و لحنی دلنشین به طرح مباحثی در یک بستر خودمانی و عامهفهم میپردازد. شیخ اسماعیل رمضانی در مورد این جلسه، خطاب به مخاطبان میگوید: «این جمعی که مشاهده میکنید چندین سال است که جمعهها، به اسم حضرت زینب سلاماللهعلیها دور هم جمع میشوند و به صورت هفتگی روضه میگیرند؛ این جلسه یک روضه خانگی واقعی است».
شیخ رمضانی در ادامه، افزود:« ما در این هیئت دوتا رسم داریم؛ یکی اینکه ما در هیئت به بچهها نمیگوییم بنشین یا ساکت باش. شعارمان هم این است که هر وقت به پیرمرد گفتیم بدو، به بچه هم میگوییم بنشین. بازی و سروصدای بچهها وسط همین معارف و روضهها شکل میگیرد. رسم دیگرمان هم این است که سوال پرسیدن و صحبت کردن در میان سخنرانی، هیچ اشکالی ندارد».
در این محفل ساده و خودمانی، نحوه قاببندی و مکانگزینی دوربین بسیار قابل توجه است؛ در «حسینیه بهشت» دوربین شبیه به یک مستمع است که پای منبر نشسته است. گاهی این مستمع عقب مجلس مینشیند و از یک قاب لانگشات به جلسه نگاه میکند؛ گاهی هم مستمع پای منبر نشسته و از یک قاب کلوزآپ به مداح یا سخنران چشم میدوزد. در «حسینیه بهشت» دوربین ابایی ندارد تا هر آن چیزی که در متن و بطن هیئت در حال وقوع است را قاب بگیرد. دوربین ابایی ندارد تا از آن کودکی که در کنار منبر رفته و لاله شمعدان را دستکاری میکند قاب بگیرد. دوربین ابایی ندارد تا از بازی کودکان در وسط هیئت قاب بگیرد. گاهی صدای گریه یک کودک برای یک مدت زمان به نسبت طولانی در جلسه به گوش میرسد. اگر یک برنامه دیگر با استانداردهای پخش تلویزیونی بود، حتما کارگردان آن صدای گریه کودک را روتوش میکرد. ولی این در مورد «حسینیه بهشت» صادق نیست و همین رعایت نکردن استانداردها است که یک تصویر واقعی را از مجالس و روضههای خانگی را در «حسینیه بهشت» به ارمغان آورده است.
انتهای پیام/
