هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
دوشنبه 23 مهر 1397 14:49 ساعت
شناسه خبر : 295389
درحاشیه لاکچریترین نمایش تاریخ ایران
پای شفافیت به تئاتر هم باز شد/ هزینه میلیاردی نمایش بینوایان از کجا تامین میشود/ پارسایی و سوالهای بیجواب +فیلم
پارسایی هرقدر هم که بخواهد از شفافیت فرار کند بازهم نمیتواند افکار عمومی جامعه را منحرف کند. چگونه میشود که هزینه تولید تئاتری که قطعا به سود دهی نمیرسد به پارسایی مربوط نشود. بالاخره پارسایی به دنبال جذب سرمایه رفته است. آیا پارسایی از رانتهای مدیریتی خود استفاده کرده؟ یا توانسته سرمایه گذاری را پیدا کند که محض رضای خدا چندین میلیارد را بدون امید بازگشت سرمایه برای بینوایان پارسایی خرج کند؟
گروه فرهنگی-رجانیوز: یکی از دستاوردهای روحیه انقلابی در این روزها مسئله شفافیت است. موضوعی که با روشن شدن ابعاد آن در حوزههای مختلف هم فساد را میشود کنترل کرد و هم از تبعیض و بیعدالتی گسترده اینروزها کاست. اخیرا مسئله شفافیت به حوزه تئاتر هم کشیده شده است. اولین سوژه شفافیت تئاتر هم کسی نیست جز حسین پارسایی کارگردان نمایش لاکچری بینوایان و مدیرکل دفتر نمایش خانگی وزارت ارشاد.
به گزارش رجانیوز ماجرای پیگیری بر سر شفافیت تئاتر بینوایان از توئیت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، عباس صالحی شروع شد. صالحی در توئیت خود نوشته بود:
«تئاتر لاکچری تیر خلاص به این هنر مردمی است. اداره کل هنرهای نمایشی با هماندیشی و همیاری خانه تئاتر حریم صحنه را از آن مصونیت دهد»
البته در این توئیت سخنی از تئاتر خاصی به میان نیامده اما مشخص است که سوی سخن وزیر فرهنگ حتما به سمت تئاتر بینوایان که در رسانهها از آن به عنوان لاکچریترین تئاتر ایران نام میبرند بوده و احتمالا وزیر نیز از رونق گرفتن تئاترهای تجاری که خواه یا ناخواه باعث به حاشیه رفتن تئاترهای مستقل میشود احساس نگرانی کرده است.
البته باید بیان کرد که «تیرخلاص» در کنار آقای وزیر نشسته، پارسایی کسی که مسئول یکی از مهمترین زیرمجموعههای وزارت ارشاد است نه تنها امروز با تولید نمایشهای لوکس و لاکچری مانند «الیورتوئیست» و «بینوایان» تیر خلاص به تئاتر میزند و تئاتر را هم از بدنه مردمی جدا کرده به سمت قشر متمول جامعه هدایت میکند که او خیلی وقت است که دارد تیرخلاص به فرهنگ ایرانی اسلامی جامعه نیز میزند. مجوز دادن و حمایت کردن از آثار سخیف و مبتذل در نمایش خانگی و اجازه اجرای نمایشهای موهون در تماشاخانه ایرانشهر از همان تیرخلاصهایی است که آقای وزیر به آنها توجه نکرده. اتفاق درست برای جلوگیری از تیرخلاص زدن به تئاتر و فرهنگ مردم، تعویض بدنه مدیریتی وزارت ارشاد و برکناری اشخاصی مانند پارسایی است.
لاکچری یعنی چه؟
لاکچری خواندن یک تئاتر علتهای متفاوتی میتواند داشته باشد، از قیمتهای نجومی گرفته تا زرق و برق و دکورهای سنگین. اما نکته حائز اهمیت این است که تعداد زیادی از کارشناسان معتقدند که با گران شدن بلیت نمایش، خواه یا ناخواه بدنه فرهیخته و دانشجویی کشور که مخاطبان اصلی نمایشها را تشکیل میدهند کم کم پایشان از تئاتر بریده میشود و تئاتر تبدیل به یک سرگرمی لوکس خواهد شد. از طرفی با ساخت تئاترهایی با سرمایههای کلان -که احتمالا تا انتهای بازه زمانی اجرای تئاتر سرمایه خود را باز نخواهد گرداند- جایی برای تئاترهای مستقل نمیماند. سوال اینجاست که حسین پارسایی چگونه سرمایه تولید تئاتر گران قیمتی چون بینوایان را جذب کرده است.
پارسایی و سوالهایی که جوابی ندارند
حسین پارسایی در برنامه «شب تئاتر» که از شبکه چهار سیما پخش میشود در پاسخ به سوال اینکه «چرا تئاتر به این نقطه رسیده است که یک جوان شهرستانی از سیستان و بلوچستان، بوشهر، فارس و ... امکان آن را نداشته باشد که بیاید و یک نمایش را ببیند؟» گفته بود:
«قبل از هر چیز باید بگویم شما نباید یک گروهی که سه چهار پرسوناژ دارد، حداقل امکانات را نیاز دارد و با چند هفته تمرین برای اجرا آماده می شود را با گروهی که 350 بازیگر دارد، هزار قطعه لباس و آکسسوار دارد، یکسال تمرین کرده است و فقط هزینه نان و پنیر و بیسکویت آنها در روز چند میلیون تومان می شود مقایسه کنید. این نمایش چند میلیارد هزینه دارد و هیچ هزینه ای از بخش دولتی نگرفته و تمام از طریق بخش خصوصی حمایت می شود، مقایسه کنید.»
در همین راستا مجری برنامه شب تئاتر پیام دهکردی خطاب به حسین پارسایی گفته بود:
«بحث ما در خصوص چرایی استفاده از امکانات بخش خصوصی است. چرا یک کارگردان تئاتر استخوان خورد کرده نمی تواند این کار را بکند؟ به دنبال دلیل هستیم. ما از شما می خواهیم که شیوه تامین هزینه چند میلیاردی برای تولید یک اثر را به ما آموزش دهید. بحث من این نیست که بخواهیم شما را تخریب کنیم. در شان من و این برنامه نیست. هدف ما شفاف سازی است. چون اعتقاد داریم در تمام این روزها آنچه باعث شد تاضربه بخوریم عدم شفافیت است.»
پارسایی اما در جواب این پرسشها فقط تاکید داشت که این مسائل به من مربوط نمیشود!
پارسایی هرقدر هم که بخواهد از شفافیت فرار کند بازهم نمیتواند افکار عمومی جامعه را منحرف کند. چگونه میشود که هزینه تولید تئاتری که قطعا به سود دهی نمیرسد به پارسایی مربوط نشود. بالاخره پارسایی به دنبال جذب سرمایه رفته است. آیا پارسایی از رانتهای مدیریتی خود استفاده کرده؟ یا توانسته سرمایه گذاری را پیدا کند که محض رضای خدا چندین میلیارد را بدون امید بازگشت سرمایه برای بینوایان پارسایی خرج کند؟
پارسایی نه تنها در وزارت ارشاد همیشه حامی ابتذال بوده و این وزارت را از وظیفه اصلی خود دور کرده که در تئاترهم دارد به ایجاد یک مسیر انحرافی کمک میکند. او باید به شفافیت درباره این موضوع بپردازد و درباره روندی که در تئاتر پیش گرفته است توضیح دهد.
مطالب مرتبط:
