هم اکنون عضو شبکه تلگرام رجانیوز شوید
دروغ‌بزرگي به نام«سايه جنگ بر سر ايران»/آيا جنگي خيالي، دولت را به واگذاري امتيازات گسترده در وين واداشته است!؟/کنگره امريکا: دور گزينه نظامي را بايد خط مي‌کشيديم/برآورد امنيت‌ملي امريکا: جنگ با ايران منطقه را وارد يک درگيري چند لايه و بي‌سرانجام خواهدکرد
مصطفی ظاهری - گروه سیاسی: آقای روحانی در سخنرانی دیروز خود در سفر استانی به همدان اظهار داشت: «امروز با حمایت شما مردم و تلاش دولتمردانی که از سوی شما انتخاب شده اند چهره واقعی ایران به دنیا معرفی شده و بعد از 22 ماه تلاش و مذاکره به نقطه‌ای رسیدیم که توانستیم سایه شوم جنگ را از سر مردم برداشته و امنیت واقعی را به این کشور بازگردانیم.»
به گزارش رجانیوز؛ به سر زبان آوردن پایان سایه شوم جنگ از سر ایران، این سوال را در ذهن متبادر می کند که کشور در خطر کدام جنگ و از سوی چه کشوری قرار داشت که با توافق وین، سایه شوم آن از سر کشور برداشته شد؟
در نگاه اول و سطحی اندیشی به بررسی خطرناک و تهدیدات نظامی علیه ایران می بایست به روابط جمهوری اسلامی با سایر دوَل در دو دهه اخیر نظاره کرد که نشان می دهد تنها امریکا و رژیم صهیونیستی بوده اند که بارها ایران اسلامی را در رسانه ها تهدید به حمله نظامی کردند، ولی از بعد از هشت سال دفاع مقدس تاکنون هیچ کشوری به خود جرأت حمله مستقیم و یا غیر مستقیم نظامی به ایران را نداده است.
نگاه دوم که نگاه تکمیلی و عمق سنجی اظهارات مقامات بلند پایه امریکا و رژیم صهیونیستی است؛ به چرایی عدم اجرایی شدن تهدیدات روزانه این مقامات در حمله نظامی و روی میز بودن گزینه جنگ از سوی امریکا می پردازد. برای پاسخ به این چرایی منابع ذیل را مورد مظالعه و سپس بررسی قرار می دهیم.
1- یک مرداد 1394، نشستی کمیته روابط خارجی سنا با حضور جان کری، ارنست مونیز و جک لو
سناتور «باب کورکر»، رئیس‌کمیته روابط خارجی مجلس سنا در ابتدای این نشست به اقدام کنگره برای وضع برخی تحریم‌ها علیه ایران اشاره کرد و گفت کنگره هنگام وضع تحریم‌هایی که ایران را پای میز مذاکره کشاند، به قوه مجریه اختیار داد تحریم‌ها را تعلیق و یا کشورها و موسسات را از اجرای آنها معاف کند.
«کورکر»، سپس از اظهارات مقامات دولت آمریکا که گفته‌اند گزینه جایگزین توافق هسته‌ای فعلی جنگ است، انتقاد کرد و گفت که گزینه سوم که توافق بهتر با ایران است، نیز وجود دارد.
2- 21 اردیبهشت 1394، جلسه بررسی طرح جنجالی کروکر – منندز در مجلس سنای امریکا
سناتور تام اودال، باب منندز و جف مرکلی در دفاع از این طرح در صحن سنای امریکا سخنانی را مطرح کردند، حقایق بسیار مهمی درباره عصاره راهبرد امریکا در قبال برنامه هسته‌ای ایران وجود دارد.
در مفصلترین بخش از این اظهارات، سناتور دموکرات جف مرکلی اثبات میکند که چرا گزینه مذاکره با ایران آنهم به شیوه کنونی، پر منفعتترین گزینه برای امریکا خواهد بود.
مرکلی سه راهکار اصلی پیش روی امریکا برای تقابل با ایران هسته‌ای را 1. تشدید تحریم‌ها 2.مذاکره و توافق دیپلماتیک 3-حمله نظامی عنوان میکند.
او مستند به گزارش منابع امنیتی امریکا از غیرقابل کنترل بودن واکنش به حمله نظامی سخن گفته و آنرا غیر ممکن اعلام میکند و با وجود تهدیدهای نظامی این روزها امریکا به صراحت میگوید: « بنابراين اجازه دهيد از گزينه استفاده از زور کنار رويم.»
جف مرکلی برای مقابله با ایران اظهار می کند که: «سه گزينه اساسي در اين زمينه وجود دارد.
يک گزينه برچيدن برنامه تسليحاتي ايران از راه مذاکره به همراه بازرسي هاي سرزده و رژيم راستي آزمايي است تا اطمينان يابيم ايران به قول خود عمل مي کند.
گزينه دوم برپايه تمديد نامحدود تحريم هاي چند جانبه اقتصادي است به اين اميد که اين تحريم ها همچنان ايران را از دنبال کردن برنامه تسليحاتي منصرف کند.
گزينه سوم استفاده از راه حل نظامي براي نابودي عناصر حساس زيرساخت هاي تسليحاتي ايران است.»
وی در خصوص گزینه سوم اینگونه توضیح می دهد: « گزينه سوم که در سنا درباره آن بحث شده است، نابودي زيرساخت هسته اي ايران از طريق نيروي نظامي است.
طرفداران گزينه نظامي تصور مي کنند گروه کوچکي از بمب افکن هاي آمريکا مي توانند با استفاده از بمب هاي سنگر شکن حملات محدودي انجام دهند. اين حرف آنها است و مي گويند آمريکا مي تواند به آساني حلقه اصلي چرخه سوخت هسته اي در ايران را بشکند و برنامه هسته اي ايران را سه تا پنج سال به عقب بازگرداند.اين تحليل ساده اي است. کارشناس نظامي تصوير بسيار متفاوتي ترسيم کردند.جناب رئيس !من همه همکاران در اينجا را ترغيب مي کنم تحليل مرکز مطالعات راهبردهاي بين المللي درباره اثرات حملات پيشگيرانه عليه تاسيسات هسته اي ايران را که در دهم سپتامبر دوهزار ويازده تجديد چاپ شده است، بخوانند.
اين تحليل مي گويد در پي اين کارزار عناصر بسيار پيچيده تهاجمي و دفاعي قرار دارد. در اينجا تعداد کمي از آنها را بيان مي کنم. راهبرد وسيع تر اين است که سيستم رادار و موشک هاي ضدهوايي ايران را از بين ببريم.راهبرد وسيع تر اين است که بايد موشک هاي بالستيک ايران و ديگر تسليحاتي را که ايران مي تواند براي حملات تلافي جويانه انجام دهد،از بين ببريم. اين بخش کمي از پيچيدگي گزينه نظامي است.
يک مسئله روشن است.مسير جنگ نامعلوم و غيرقابل پيش بيني است.آنچه که ما مي توانيم اطمينان داشته باشيم پيچيدگي و آشوب جنگ بسيار ضرر خواهد داشت. ما اين را مي دانيم زيرا اين ماهيت هر نبرد است. تاريخ معاصر شواهد کافي دارد که هر زماني گزينه نظامي ابتدا ساده به نظر مي آمد، مي تواند کنترل آن بسيار دشوار و هزينه بر باشد.
رهبران ايران پس از حمله تصميم خواهند گرفت که اولويت ملي آنها دستيابي به سلاح هسته اي است طوري که آمريکا و هيچ کشور ديگري جرات حمله مجدد به ايران را نداشته باشند.
بنابراين اجازه دهيد از گزينه استفاده از زور کنار رويم. توافق با ايران از راه مذاکره و توام با راستي آزمايي براي برچيدن برنامه هسته اي احتمال رسيدن به اهداف اصلي امنيتي ما را بدون پيامدهاي گسترده جاني و مالي افزايش مي دهدو موجب از بين رفتن راههاي دسترسي ايران به سلاح هسته اي از طريق اورانيوم و پلوتونيوم و راههاي مخفي خواهد شد.
اگر اين گزينه را با گزينه پايان دادن مذاکرات و اعمال تحريم هاي شديد ممکن مقايسه کنيم ميبينيم در اين گزينه (تشديد تحريم ها) احتمال زيادي وجود دارد ائتلاف چندجانبه از هم بگسلد و تحريم هاي چندجانبه از بين برود و زيان ديگر آن اين خواهد بود که همه برنامه هاي ايران که براساس روند مذاکرات فعلي متوقف شده است،بارديگر فعال گردد.
گزينه سوم(نظامی) به قيمت خون و مال تمام خواهد شد و مي تواند موجب ايجاد چرخه جنگ شود که به جاي افزايش امنيت آمريکا ومتحدان موجب از بين رفتن آن خواهد شد.
بنابراين تنها گزينه که بهترين گزينه است، توافق با ايران از راه مذاکره و توام با راستي آزمايي براي برچيدن برنامه هسته اي اين کشور است. ما بايد همه تلاش خود را در سنا براي موفقيت اين گزينه به کار بنديم. »
3- بهمن 1393، ارزیابی بودجه دفاعی پنتاگون برای سال مالی ۲۰۱۵ توسط مرکز ارزیابی‌های راهبردی و بودجه‌ا ی (CSBA)
عدم توافق موجود میان وزارت دفاع و کنگره که بودجه نظامی را به کمترین سطح رسانده است. حضور نظامی آمریکا در خارج از این کشور سنگین و پرهزینه است و احتمالاً در آینده هزینه‌برتر نیز خواهد شد، بطوریکه آمریکا دیگر توانایی تأمین مالی تمام جنگ‌ها و ماجراجویی‌های خارجی‌اش را ندارد.
4- اول فرودین 1391، سخنرانی مقام معظم رهبری در حرم رضوی
«برادران و خواهران عزیز! ملت عزیز ایران! آمریکا با همه‌ی قدرت‌نمائیهایش، با همه‌ی هیاهوها و جنجالهایش، امروز در موضع ضعف و موضع متزلزلی است. من نمیخواهم به خبرهای پشت پرده یا به چیزهای ظاهری تمسک کنم؛ حساب من، یک حساب دو دو تا چهارتاست. ببینید، رئیس جمهور کنونی آمریکا با شعار «تغییر» سر کار آمد. تغییر یعنی چه؟ یعنی وضعیتی داریم که بسیار بد است، من میخواهم آن وضعیت را تغییر بدهم. او با این شعار آمد توی میدان، مردم هم به خاطر شعار تغییر، به او رأی دادند؛ والّا مردمِ نژادپرست حاضر نبودند به یک فردی که از نژاد سیاه است، رأی بدهند؛ اما رأی دادند، به امید تغییر. خب، اینکه شعار «تغییر» اینقدر در مردم اثر میگذارد، نشان‌دهنده‌ی وضع بد فعلی است. یعنی وضعی که در هنگام نامزد ریاست جمهوری شدن این آقا بر آمریکا حاکم بوده است، به اعتراف مردم آمریکا، وضع بدی بوده است و او قول داد که تغییر پیدا بشود. پس بدی مسلّم شد. ما نمیخواهیم این را بگوئیم؛ خود مردم آمریکا اعتراف کردند که وضعشان بد است. خب، حالا این آقا آمد سر کار؛ آیا تغییر ایجاد کرد؟ توانست تغییر بدهد؟ توانست آن وضع بد را عوض کند؟ امروز آمریکا پانزده هزار میلیارد دلار گرفتاری و بدهکاری دارد. این بدهکاریها از تولید ناخالص ملیشان یا بیشتر است یا برابر تولید ناخالص ملی این کشور است؛ این برای یک کشور، بدبختی و گرفتاری است. آن هم که وضع سیاسیشان است: مجبور شدند بدون دستاورد از عراق بیرون بیایند. در افغانستان روزبه‌روز وضعشان بدتر میشود. در پاکستان که یکی از کشورهای همراه با آنها بود، روزبه‌روز بدنام‌تر میشوند. در کشورهای اسلامی، در مصر، در شمال آفریقا، در تونس، آمریکائیها از آن هیمنه کاملاً ساقط شده‌اند. علاوه‌ی بر همه‌ی اینها، جنبش تسخیر وال‌استریت در خود شهرهای آمریکا به راه افتاده است. این وضعیت، وضعیت خوبی است؟ این حسابِ دو دو تا چهارتاست؛ این حسابِ پیچیده‌ای نیست. تغییر را مردم آمریکا قبول کردند؛ یعنی وضعیت کنونی بد است؛ آن وضعیت بد هم تا حالا تغییر پیدا نکرده است. بنابراین آمریکا گرفتار است.
ممکن است آمریکا خطرهائی برای کشورهای دیگر ایجاد کند؛ ممکن است دیوانگی کنند. البته من همین جا بگویم؛ ما سلاح اتمی نداریم، سلاح اتمی هم نخواهیم ساخت، اما در مقابل تهاجم دشمنان - چه آمریکا و چه رژیم صهیونیستی - برای دفاع از خودمان، در همان سطحی که دشمن حمله کند، به آنها حمله خواهیم کرد.»
حال پس از مطالعه اظهارات سناتورهای امریکایی و ارزیابی بودجه دفاعی پنتاگون از سوی یکی از اندیشکده های بی طرف امریکایی و تحلیل جامع مقام معظم رهبری از وضعیت کنونی امریکا؛ از آقای روحانی، رئیس شورای عالی امنیت ملی کشور باید پرسید که شما بر کدامین ادله و سند؛ پیش فرضی به نام تهدید جدی و خطرناک حمله نظامی به کشور را در نظر می گیرید و بر مبنای این پیش فرض، توافق نامتوازن وین را امضا نموده اید؟ و دوباره سوال ابتدایی این وجیزه را مجددا از آقای روحانی می پرسیم و آن اینکه: کشور در خطر کدام جنگ و از سوی چه کشوری قرار داشت که با توافق وین، سایه شوم آن از سر کشور برداشته شد؟
